НАШАТА ЦЕЛ Е ХРИСТОС...

 

НАШАТА ЦЕЛ Е ХРИСТОС

 Нашиот Господ го води секој од нас.  Затоа е толку важно да се биде ученик во Христовата духовна школа.

 Често сакаме работите да се случат брзо.  Сакаме нашите барања да се исполнат што е можно поскоро.  Бараме и очекуваме дека нашите молитви ќе се остварат.

 Но, Христовата школа е организирана поинаку.  Неговото училиште е различно од светското и нема никаква врска со нашата гордост и самоволие, дури и ако сакаме нешто добро.  Неговото училиште нè учи да бараме благослов од Бога.  Но, само Бог знае што е навистина добро за нас, бидејќи Тој нè сака нас повеќе отколку ние самите себе.

 Мора да ја знаеме Божјата љубов кон нас, како и фактот дека Тој нè сака нас повеќе отколку ние самите себе.  Затоа што љубовта Божја сака да нè спаси и откупи, да не направи деца на небото и вечноста.

 Нашиот Господ не сака да постоиме само во овој привремен живот.  Но Неговата волја е да не подготви за вечен живот, за Царството Небесно.  Тој сака да живееме со Него во вечноста, а не само одредено време овде на земјата, и како што сакаме…

 Господовата волја е да не подготви за вечен живот, за Царството Небесно

 Тој сака да бидеме со Него засекогаш.  Мораме да го разбереме и запомниме ова за да можеме во нашиот живот да се потчиниме на волјата Божја, да ја прифатиме со радост и да бидеме задоволни со неа.  За нас христијаните е многу важно да имаме радост.  И тоа доаѓа кога веруваме дека нашиот прекрасен и сочувствителен Господ мудро ги води нашите животи, без разлика колку тоа може да изгледа тешко.

 Бог не ни ветил дека нашиот живот ќе биде расфрлан со ливчиња од роза кога тоа е според Неговата волја.  Таквото размислување е стапица што ја поставил злобниот за луѓето од овој свет.  Тој нè тера да мислиме дека сè ќе оди добро кога ќе се приближиме до Бога.  Но, тоа не беше.

 Напротив, Христос ни рече: „Во светот ќе имате маки“ (Јован 16,33).  Но, Тој исто така рече: „само не бојте се зошто јас Го победив светот“ (Јован 16:33).  И еве ни дојде редот да ја покажеме нашата волја и да го победиме светот со Христа.  Што значи тоа?  Тоа значи да ги убиваш страстите и да не ги повторуваш своите гревови, да живееш со Христос, да бидеш во мир и радост со Него.

 Ме растажува што гледам многу верници вознемирени, депресивни и уморни.  Децата на Црквата треба да бидат радосни, бидејќи Христос дава радост и мир.  Само Тој може да даде радост и мир кога сме во неволја, во тешкотии и искушенија, во болести и страдања.

 Во Црквата учиме, созреваме и се посветуваме.  Така почнуваме да ги гледаме работите околу нас поинаку од луѓето од овој суетен свет.

 Така, деца мои, духовно растеме во Црквата.  Божја волја е да бидеме Свети, бидејќи нашиот Небесен Отец е совршен и Свет.

 Евангелието не е целта.  Евангелието е патот.  Самото по себе, Христовото учење не е цел сама по себе, туку лекарски рецепт што треба  да се применува за да се човекот излекува и исцели, очисти.

 За што?  Да се ​​сретнеме со самиот Христос!  Да Го сакаме како што Тој не сакаше нас!  Колку е важно да се сретнеме со Христос... И тоа ни го нуди Црквата.  Црквата е телото Христово.  Така, токму овде, во Црквата, го среќаваме.  А тоа не се случува во теоретска димензија.  Ние не го следиме Христа поради Евангелието и Неговото учење, туку мораме да се сретнеме со Него.

 Затоа, нашата цел не е Евангелието, не учењето, туку Христос. Погледајте Го.  Допрете го... преку нашата љубов.

 Што вели првата Евангелска заповед?  Сакај го Господа, својот Бог, со сето свое срце и со сиот свој ум.  Христијанството не е само религија, Христијанството е Вистината за Воплотениот Бог, Кој ја откри вечната, универзална, небесна вистина.  Ни го отвори.  И ние го живееме овде во Црквата.  Црквата е сведок на Вистината во овој свет и во целата вселена.

 Но Црквата не е само видлива Црква.  Таа е вечна затоа што Бог е вечен.  И секој од нас во Црквата има своја одговорност: да се сретнеме и да го љубиме Христа, и таа љубов да се материјализира во нашиот живот, во односите со себе, со ближните и со Бога.

 Архиепископ Христофор (Атала)