Животните се поклонија, се покајаа и си заминаа...

 

Животните се поклонија, се покајаа и си заминаа...!

 Кога отидов да ги посетам Светите места во 1924 година, ми се случи следнава случка:

 Еден ден, кога служев во Витлеемската пештера каде се роди Кралот на сите како бебе, оној кој секогаш владее и управува со сè, додека после Богослужбата се симнував во метоход на манастирот Свети Сава за да се сретнам со игуменот на манастирот, а оттаму планирав да го посетам историскиот манастир Свети Сава.Напуштајќи го градот Витлеем, за помошник имав извесен монах од храмот, кој откако ме придружуваше извесно време, ми даде релевантни инструкции, за да не отстапувам.

 Но, додека одев по мазен пат, го свртев погледот да видам некого и да го земам за придружник и безбеден водич, одеднаш гледам на растојание од 20-30 метри две многу убави јагниња, што ме изненади.  Отпрвин претпоставував дека е некое блиско стадо.  Гледав лево-десно, да го повикам овчарот да дојде да ги земе, но стадото никаде го немаше.  Почнав да напредувам, а тие, блажените, тргнаа по мене и одеа уредно како да се војници.  Кога и да седев, седеа и тие, а кога и да одев и тие одеа.  Тоа се случи не еднаш или двапати, туку многупати, така што почнав да се чудам.

 Откако отидов далеку од Витлеем, гледајќи десно и лево и не видов ништо, претпоставив дека јагнињата мора да му припаѓаат на некој од градот Витлеем и дека го напуштиле неговото стадо.

 Тогаш им се обратив на тие две најубави и најмилосрдни јагниња, како да се разумни, и  им кажав: „Добро е и го сакам вашето друштво, но доволен ми е ангелот чувар на мојата душа во моето друштво.  Затоа, ве молам, вратете се кај оној од кого сте заминале;  и тие благословени прекрасни јагниња, кои изгледа ги гледам и сега додека ти ги пишувам овие редови, ме погледнаа со слатки очи и весели лица, се наведнаа,се поклонија и удрија со нозете, се свртеа назад и како блесок исчезнаа.  Ова ме изненади и не знаев како да го опишам.Можеби тоа беа ангелите што Бог ги постави во Витлеемската пештера, како чувари, чувари и помагачи на верниците.  Можеби и од оние кои им се јавија на пастирите ноќта во која се роди Јагнето Божјо, кое ги зема гревовите на светот, пеејќи Слава на Бога во висините и мир на земјата...

 Секогаш кога ќе се сетам на оваа случка, очите ми се полнат со солзи, а срцето со радост и духовна радост.

 Духовните патувања на блажениот старец отец Филотеј Зервакос