СЛОВО ЗА ДЕНОТ НА СПОМЕНОТ НА СВЕТИ НИКОЛАJ МИРЛИКИСКИ ЧУДОТВОРЕЦ

 СЛОВО ЗА ДЕНОТ НА СПОМЕНОТ НА СВЕТИ НИКОЛАJ МИРЛИКИСКИ ЧУДОТВОРЕЦ

Добриот пастир го дава својот живот за овците (Јован 10:11).

Добрите овчари се ова: ништо не штедат за своето стадо, спремни се да ги положат своите животи за нив. Добриот пастир го дава својот живот за овците. Таков беше животот на Свети Николај Чудотворец, чиј спомен сега го празнува Светата Црква! Не размислувајќи за својата смиреност, тој, како на крилја, полета да им помогне на сите; заборавајќи на себе, дење и ноќе се грижеше за спасението на сите.

Добрите овчари се такви, такви треба да бидеме и ние. Овчарите се жртвуваат за своето стадо, но ние мораме да се жртвуваме еден за друг. Да, секако мораме, затоа што го чуваме само она што го жртвуваме, го чуваме за себе само она што им го даваме на другите, само ние самите ќе го живееме еднаш во идниот живот што го правиме сега за нашите ближни.

Да, слушатели (читатели), никогаш нема да пропадне, ќе ни се врати во изобилство, она што го користиме во корист на другите, она што им го правиме на ближните. Со какво семе ја посее земјата земјоделецот, се чува кај него, бидејќи расте и раѓа плод кога ќе се распадне, а семето што го остава за себе, што го користи, исчезнува засекогаш, неповратно. Ова се случува и ќе ни се случува. Нашите соседи се земјата во која го сееме семето за иднината; во нив, како и во ризниците, сè што ќе им подариме, што ќе им дадеме, се чува за во иднина. Земјоделците нема да ги жнеат плодовите, ќе умрат од глад ако самите ги изедат сите семиња и ја остават земјата непосеана. Затоа, нема да оставиме ништо за себе за во иднина, ако ги трошиме нашите способности и сила, своето богатство и имот само на себе, а не им правиме добро на ближните.

Затоа, кога ќе им дадете нешто на другите, кога ќе жртвувате нешто на вашиот ближен, не грижете се, тоа нема да исчезне. Бог, Кој му дава семе на сејачот и леб за храна, ќе го даде изобилно она што сте го посеале и ќе го умножи плодот на вашата праведност (2. Коринтјаните 9:10). Ако луѓето се грижеа за нашите донации, нашите дела, тогаш би можеле да се сомневаме во наградата за нив. Но Бог ги чува. Самиот Бог ги штити нашите придонеси, зарем не можат да се спасат? Самиот Бог го наводнува нашето семе, не може ли да расте? Господ гарантира дека нашето нема да се изгуби, може ли нешто да се изгуби? Не, чашата вода што му ја даваме на ближниот нема да биде заборавена, ниту пак ќе биде залудно благодатното слово што му го кажуваме на друг и грстот земја што му го даваме на ближниот.

Ама ќе речеш: како и со што ќе живееме овде, кога ќе почнеме да попуштаме на се, се ќе жртвуваме на другите? Живееме, слушатели (читатели), живееме без никаква потреба: во тоа ни гарантира Бог, во чии раце е богатството на целиот свет.

Значи, ќе се жртвуваме еден за друг, тогаш и ние, и другите, и сите ќе бидат добро. Амин.

Протоереј Родион Путјатин