Тројца непријатели се борат против човештвото...


 


Тројца непријатели се борат против човештвото



  Тројца непријатели се борат против човечкиот род;  демони, нашата сопствена природа и навика.  Освен овие, нема друга војна.

 Значи, ако го отстраните демонот, кој го тиранира целото човештво, тогаш сите ќе бидеме добри.  Еве кој да се обвинува.  Мразете го, критикувајте го и имајте го за непријател до крај.

 Вториот непријател што го спомнавме е нашата сопствена природата, која од моментот кога човекот го разбира светот, се спротивставува на законот на духот и бара сè за губење на душата.  Еве уште еден непријател, достоен за доживотна омраза.  Мора да го критикувате, да го обвинувате.

 Имаме и трет непријател, навиката.Со тоа што се навикнуваме да правиме секакво зло, тоа ни станува втора природа и го чува гревот како закон.  И потребна е соодветна борба за да се добие Божествена промена и прошка.  Значи, еве го третиот непријател, кој е достоен за целосна омраза.

 Затоа, ако сакаш твојот ближен да биде добар во сè, како што сакаш, тргнете ги од него овие тројца непријатели со благодатта што ја имате.  Ова е правда, ако бараш да ја најдеш: да посакаш Бог да го избави од овие непријатели.  И тогаш ќе се согласите.

 И ако бараш поинаку да најдеш правда, секогаш ќе бидеш неправеден, и затоа благодатта мора да оди - дојди, додека не најде одмор во твојата душа.  Затоа што човекот има право да има онолку благодати колку што доброволно поднесува искушенија, колку што е товарот на ближниот.

 Па, претходните писма што ти ги испратив содржеа „дело“.  Ова што сега го напишав содржи „просветлување“.  Од работата човекот го добива просветлувањето на знаењето.  Зашто дејството е слепо, а просветлувањето се очите, со кои умот го гледа она што претходно не го видел.

 Па сега има светилка и очи и ги гледа работите поинаку.  Прво тоа беше благодатта на делата, но сега доби десеткратна благодат.  Сега умот стана небо.  Може да гледа далеку.  Има поголем капацитет од претходниот.  Сега му недостасува теорија.


 Свети Јосиф Исихаст

Comments