За Свети Силуан Атонски

 За Свети Силуан Атонски

 Кога некој ќе ја посети Света Гора и ќе ги види скромните монаси, може да се замисли и да помисли дека живеат мрзлив и бесмислен живот.  Вака изгледаат работите однадвор.  Затоа што малкумина можеа да ја разберат страшната и континуирана војна што се води во душите на монасите.

 Оваа војна е речиси натприродна, невидлива и се води не само против демонските сили на господарите на темнината, туку и за осветените и против телесните, односно против телесните страсти.

 Отец Силуан во своите дела опишува како оваа војна го довела до очај и речиси до самоубиство. Пресвета Богородица му се јавила кога минувал низ најтешката војна против страста и го очистила од нечистотии, телесни желби и помисли.  Христос му се јави и го зацврсти, да ги победи и ги победи земните мисли и злите духови.  И така помина четвртина век тешка и макотрпна војна и беше постигната победа.  Додека дотогаш го барал Бога, го достигнал богопознанието, а од ученик станал учител.  Мој учител беше и старецот Силуан.  Еднаш го прашав: „Оче Силуан, дали толку многу луѓе ти го вознемируваат умот и молитвата?“ Зар не би било подобро да отидеш во скит во Каруља и да живееш таму во мир, како отец Теодосиј, отец Артемиј, отец Доротеј и  отец Калиник?  Или да живеете во изолирана пештера.' Живеам во пештера“, одговори отец Силуан, моето тело е пештера на мојата душа.  А мојата душа е пештерата на Светиот Дух.  И јас го сакам Божјиот народ и му служам, без да излезам од мојата пештера.

 И покрај неговата желба да им служи на сите и неговата запрепастувачка скромност и доброволно милосрдие, тој зборуваше за Бога со голем ентузијазам и со љубов како што некој би зборувал за пријател: Го познавам Бога.  Тој е полн со љубов, љубезен, брзо помага. Кога старецот го кажа ова, некој монах, отец Теофаниј, со страв слушаше и мислеше дека отец Силуан го загубил стравот Божји. Меѓутоа, подоцна, кога ги прочитал списите на Отец Силуан, отец Теофаниј се премислил и рекол: Отец Силуан отиде напред и ги достигна стандардите на отците на Црквата. Мислам дека текстовите на отец Силуан треба да заземат место меѓу книгите за психологија. Ако нема друга причина, барем да се потврди дека нивниот автор е духовен воин на 20 век и да се потврди она што го учеле и пишувале прославените црковни отци.

 Има и нешто ново меѓу учењето на отец Силуан: Чувај го умот на Адот и не очајувај.  Со овој збор тој изразува опомена и опомена против меланхолијата и апатијата.  Јас лично никогаш не сум слушнал такви зборови.

 Одличен е и другиот израз: „Љубовта е супериорна над знаењето (епистемологијата)“.  Ова било секојдневно и основно учење на Свети Силуан.  Со својата љубов, придружена со плачлива молитва, тој ги простуваше гревовите на грешниците, ги поддржуваше слабите, ги исправаше лошите дела, ги исцелуваше болните, ги смируваше неволните.  Во манастирот работеше напорна работа.  Имаше магацин со тешки предмети.

 Еднаш му кажав дека Руските монаси се во големи немири, поради тиранијата на болшевиците во Руската црква Божја.  Тој потоа одговори: „И јас бев загрижен за оваа работа на почетокот.  Но, по многу молитви, ми дојдоа следниве мисли: Бог ги сака сите неискажливо.  Ги знае сечии планови и сечие време.  Бог дозволи прогон на Рускиот народ заради некое идно добро.  Не можам да го разберам или да го спречам.  Сè што ми останува е молитва и љубов.  Еве што им велам на браќата кои страдаат: Можете да и помогнете на Русија само со молитва и љубов.  Бесот и викањето против злите не ги подобруваат работите.

Свети Николај Велимировиќ