Старче, со години плачам поради мојата вина...

 

Старче, со години плачам поради мојата вина

 - Старче, со години плачам поради моја вина, немам веќе ниту една солза.  Дали тоа значи дека немам вистинско покајание?

 - Не те боли грешката што ја направи?

 - Боли, но можеби болката е плитка.

 - Не донесувајте заклучоци од солзите.  Се разбира, солзите се карактеристика на покајанието, но тие не се единствената карактеристика.  Некои луѓе се смеат и таму каде што плачат.

 Болката во срцето и внатрешното воздивнување се внатрешни солзи, кои се поголеми од надворешните.

 Еден сиромав велеше: Колку сум суров, отец!  Без солзи сум!  Моето срце е како камен.  Каков инает!  Ах!  Додека бил многу чувствителен, се чувствувал многу сурово затоа што не плачел.

 Но, тој длабоко воздивнуваше, стенкајќи  кутриот, и можеше да се види како воздивнуваше од длабочините на неговото срце!  Додека другиот плаче и се смее како пролетно време.

 Види на пример  некој несреќен, емотивен, малку плаче и вели: Ах, јас, како да ја делам туѓата болка!.  Или, ако се моли и пролее неколку солзи, вели: Ах, мојата молитва е услишана, бидејќи е со солзи! и помислат му мирува.

 Има и неутешни солзи.  Овие се демонски.  Немаат покајание, туку рането его.

 Тогаш човекот себично плаче за својот пад.  Тој беше ранет, затоа што со својата непромисленост падна во очите на другите, а не затоа што тагуваше по Бога, и страдаше двојно.

 Во герилската војна еден герилски капетан - Господ да му даде покајание - фатил сиромашен семеен човек кој имал девет деца, го спуштил и безмилосно го претепал затоа што не се согласувал со неговата идеологија.

 Овој човек дури еднаш бил во негова служба.  Кутриот викал: Па, нели тие е жал за мене, имам девет деца, не се сеќаваш ли кога те носев на грб.  Што ти направив.

 Еден од сопатниците на капетанот, кога го видел како го гази овој човек, му викнал: Еј, што ти направи?  Не ти е жал за него?  Тој е семеен човек.

 Веднаш започна да плаче бидејќи егото му го повредила забелешката на сопатникот!

 Овие плачења се себични;  тие се како покајанието на Јуда.  Го предаде Христа, а потоа отиде кај фарисеите да каже дека  „ се покајав“, но тие му рекоа:

 „Што ни кажуваш дека си згрешил?“.  Така се навреди им го фрли среброто и отиде и се обеси од себичност.  И кога навистина би се покајал  би отишол и би рекол „благословен“ на Христа, и би се спасил.

Свети Пајсиј Светогорец