Праведниот селанец од селото Карликова...

 

Праведниот селанец од селото Карликова

Имаше еден селанец, околу 1930 година, кој исто така беше пејач во Црквата во селото Карликов. Така тој секое утро одеше во Црква, а навечер на Вечерна, заедно со Отецот.

Секаква работа ќе ја оставеше или на нива или на друго место и ќе заминеше во Црква.Тој беше милостив и сочувствителен. Ако некој селанец ќе се разболел, тој одел да му ја изора нивата, да сее, да жнее, да му собира дрва. Неговото име беше Никола.

Така тој, една ноќ, додека се молеше, одеднаш ги здогледа небесата отворени, Ангелите слегуваат и му ставаат круна на главата! Секако, човекот во себе имаше спокојство, мир, радост, среќа... но имаше и прашање: што би можело да биде ова?

Како и да е, да заборавиме на тоа, рече тој. Само да речеме дека тоа беше сон.

Следната вечер повторно истиот „сон“. Така тој отиде кај свештеникот следниот ден.

Отец Михаил такви работи ми се случуваат.

-Што да ти кажам; рече отец Михаил. Можеби е Божја, можеби е ѓаволска работа.

Биди внимател, бидејќи тој може да ве исмејува, да ве дискредитира и да ве направи  да црвенеете во светот. Подобро заборави го. Оди дома и не прави ништо друго.

Но, свештеникот си рекол: Толку ли Никола пеел и читал, па го изгубил умот?

Не поминаа неколку дена, Никола се разболе и прво што побара е да му се исповеда на отец Михаил и да се причести со Светите Тајни.

И до последниот миг ги даваше своите добри христијански и татковски совети кои беа полни со љубов и божествен благослов.

Кога умре, цело село дојде на неговиот погреб, бидејќи ја знаеја неговата добрина и беа информирани за неговата тајна милостина и речиси сите негови тајни дела, и го погребаа со многу емоции, благословувајќи го неговиот свет живот, и покрај сомнежот на отец Михаил.

По две години, неговиот татко починал. Свештеникот со двајца роднини отишле на селските гробишта и почнале да копаат јама покрај гробот на Никола.

Додека копаа и слегуваа, од страна и од страната на гробот Никола, почна да излегува чуден мирис, многу сладок! Како да има илјадници цвеќиња со силен мирис. Мирисни, небесни цвеќиња. Таков неопислив мирис доаѓаше од внатре!

Отец Михаил се шокирал и гласно рекол:

 Му згрешив на човекот. Тој навистина беше Свет!...како Светите што ги обожаваме во Црквата. И заминувајќи во својата куќа ја рашири насекаде веста.

Веднаш почнаа да пристигнуваат селаните, мажи и жени, млади и стари, но повеќето од љубопитност, да видат што се случува.

Но, кога стигнаа до гробот, тие се восхитуваа на невидениот мирис што толку изобилно извира од гробот на Никола и не можеа да се наситат од она во што уживаа, славејќи го Бога „што им дал такви работи на луѓето “ .

 Отец Стефанос Анагностопулос