За врска се потребни двајца, како што велат за тангото...

 За врска се потребни двајца, како што велат за тангото. Многупати, сепак, влегуваме во врска носејќи со себе друга врска, многу силна и особено оптоварена… страсниот однос со нашето его! И така, се наоѓаме себеси како управуваме не една, туку две или дури три врски, иако другата половина не сака да се раздели со тој однос со сопственото его. Гужва! Како ќе се снајдеме? Соживотот со некој друг претпоставува сериозна и критична одлука… дека на другиот ќе му дадеме простор внатре и надвор од нас, дека ќе правиме отстапки, компромиси и трпение. Колку сме подготвени и зрели за такво нешто?

Кога толку долго научивме да ги задоволуваме нашите потреби, сега како да се грижиме за потребите и желбите на другиот, оставајќи ги настрана своите ако е потребно? Како ќе понудиме и ќе ни се понуди кога нашето его стана ненаситен ѕвер? Како ќе сакаме ако се сакаме страсно, а не здраво само себеси? Противотров на себичноста е љубовта, љубовта во Христа, полна со милост, смирение, милосрдие и простување. Духовниот живот ни го дава патот и Христос за нас станува најдобар учител на љубовта - љубов која е пожртвувана и толку ослободувачка - и истовремено наш помошник во нашата борба да се бориме со нашите страсти. Ако не преземеме акција против нив, тогаш ризикуваме не само да станеме ѕверови, туку и да ги изгубиме нашите души!

Страсната врска е како непроследено минско поле… никогаш не се знае кога ќе згаснеме следната мина! Затоа, ако сакаме да живееме хармонично со друга личност, добро би било малку по малку да се ослободиме од односот со нашето его. А нашиот човек може да биде мотивација, отскочна даска, да стане арена на ова натпреварување за нас. Нашата љубов кон другиот има моќ да ги исцели или елиминира сите страсти бидејќи љубовта е Христос! Љубовта што велат ја победува друга љубов посилна. Ако го сакаме Христа со сета наша сила, нема да има место во нашето срце ниту за трошка љубов во нашето его! Христовата љубов кон нас и нашата љубов кон Него е лек, лек за сите болести.

Архимандрит Андреј Конанос