Старец Ефрем Филотејски кажува за Свети Јосиф Исихаст

Седев во ќелијата на старецот Јосиф и ги слушав неговите приказни за молитвата, за отците за кои се грижев кога ќе остареат.  И на ова место, покрај неговата ќелија, светот беше миризлив, како крин и роза, иако наоколу имаше само суво и ништо не растеше освен ниски грмушки.  Еднаш почнав да го вдишувам воздухот, а старецот ме праша:

 - Што правиш?

 — Старче, мириса на лилјани и рози.

 - Дојди поблиску до вратата.

 Отидов до вратата од ќелијата на Старецот и го вдишав мирисот.  Влегов: целата ќелија беше толку миризлива што дури и мојата брада и облеката почнаа да ми мирисаат.  Старецот ми рече:

 - Тоа е од молитвата.  Не разбираш?  Мирисот е Христовото Име.

 Сигурно многу се молел таа вечер.  Од Исусовата молитва не мириса само личноста, туку и местото каде што стои.  Почувствував како мирисот на неговата молитва наводнува сè што го опкружува, влијаејќи не само на нашите внатрешни, туку и на надворешните чувства.

Старец Ефрем Филотејски  кажува за Свети Јосиф Исихаст