Сите Свети, имавте вера и љубов...

 

Сите Свети, имавте вера и љубов

 Она на што мораме да внимаваме за Бог да ни биде помошник, а Светителите да ни помогнат во секоја потреба,во секоја околност, секоја болест и несреќа, е да станеме Свети и самите.  И дали е можно ние грешниците да станеме Свети?  Тоа бидејќи да не беше можно, Бог немаше да рече: Бидете свети, зашто јас сум свет (1. Пет. 1:16).

 Да не беше возможно, немаше да станат Свети ниту сите Свети, бидејќи тие беа луѓе  како нас.  Затоа, да не правиме предговори во гревот.

 Но, за да станеме Свети, мораме да го сакаме Бога со сета наша душа и сето свое срце и да се угледаме на Светителите.  Затоа што Светите, кои се осветени, не биле осветени само така.  Тие станаа Свети затоа што имаа вера во Бога, а верата го води човекот кон љубовта, како што вели големиот и богоносец Свети Максим Исповедник:  Кој верува, вели тој, се плаши, кој се плаши се понизува, кој се понизува е смирен, кроткиот се чисти, кој се очистува се осветува, а кој се прославува себеси е достоен да биде со Младоженецот Христос...

 Со други зборови, верата го води човекот кон страв.  Во каков страв?  Да се ​​плашиш од гревот.  Да се ​​плашиш од незадоволство на Бога.

 Стравот е понизност.  Тој станува смирен, а кој е мирен, во него пребива Светиот Дух. На смирениот и паднатиот со дух и на оној што трепери пред Моето слово (Ис. 66:2). Кога ќе се понизиме, тогаш Бог ќе живее во нас.

 Понизените се тешат.  Кој има смирение, станува кроток, безопасен, се угледа на Бога, кој вели: и поучете се од Мене, бидејќи сум кроток и смирен по срце, и ќе најдете мир за душите ваши (Мт. 11, 29).

 Затоа, кога човекот станува кроток, тој се чисти.  Од што се чисти?  Од гревовите, зашто тогаш во кротките пребива Бог, кој почива во срцата на кротките.

 А очистениот свети со зраците на Светиот Дух, и очистениот се удостои да му се придружи на Младоженецот Христов, односно стекнува љубов, која е љубов Божја и дека оној, кој пребива во љубовта, пребива во Бога, и Бог – во него (1. Јован 4:16).

 Нека благодатта на Светиот Дух ги просветли нашите души, умови и срца, за да знаеме како одиме, бидејќи одиме како немудри, а Апостолот ни вели: ползувајте го времето, зашто дните се лукави. (Еф. 5:16).  Затоа, бидејќи деновите се кратки, да станеме мудри и да го љубиме Бога, за да Го имаме со нас и овде во овој временски живот и таму во вечниот.  

Амин

 Старец Филотеј Зервакос