За животот на грешникот

 За животот на грешникот

 Одредено лице добило богато наследство, но го користел само за изградба и украсување на куќата.  И тој живееше во оваа куќа сам, не отиде кај никого и не прими ниту еден од добрите луѓе.  Се одрече од себе, се вложи само во куќата.  Неизмиен, неуреден, во партали, гладен, скржавецот сиот свој имот го потрошил само за куќата во која живеел.  Со години соседите не му го гледале лицето, но куќата била уредена така што минувачите не можеле да не искажат восхит.  Тој човек го слушаше секој пофален збор за неговата куќа, и ова беше неговата единствена радост.  „Кој живее во таква куќа?  Кој е тој кој има таков замок?  - прашаа минувачите.  Но, никој не го виде лицето на сопственикот.  Конечно, се потрошил за одржување и уредување на куќата и се довел во очај.

 Откако гром удрил во куќата, таа се запалила и изгорела до темел, а самиот сопственик едвај успеал да излезе на улица и да избега.  Луѓето се исплашија кога го видоа: изгледаше како страшило, обраснат, валкан, парталав.  И сите, гледајќи го, побегнаа, како од чудовиште.  Во очај, тој залута надвор од градот, не знаејќи каде.  На патот наиде на цигани: Ќе ни се најде во бизнисот!  - решија и, фаќајќи го, го осакатија, му ги извадија очите, му ги скршија рацете и нозете и го принудија да проси за нив.

 Сопственикот на куќата ја симболизира душата на грешникот.  Големото богатство е дар од Бога.  Градењето, зајакнувањето и украсувањето на куќата е симбол на грижата за телото и световниот живот.  Неуредна, парталава и гладна личност е занемарена, гладна душа во тело.  Молња е ненадејна смрт.  Соседите кои го мразат овој човек се Божјите ангели, кои се оддалечуваат од гнасната душа на грешникот.  Циганите се демони кои го бараат и пленат својот род.

Свети Николај Велимировиќ