Извадок од книгата „Секој ден е дар од Бога. Дневник на непознат православен свештеник. 1900-тите на XX век“

 Извадок од книгата „Секој ден е дар од Бога. Дневник на непознат православен свештеник. 1900-тите на XX век“

Витлеемска ѕвезда

08 септември.

„...Sвездата, што ја беа виделе на Исток, врвеше пред нив...“ (Матеј 2:9)

Каде беше ѕвездата додека тие останаа во градот на Ирод? Дали навистина престана да свети на небото и излезе во моментот кога ги донесе во палатата на големиот крал?

Не, ѕвездата остана таму, но ја изгубија од вид. Беше заматен од човечката слава, од високите згради на огромниот град. Мудреците престанале да го гледаат прекрасниот небесен знак кој ги водел кога бил помрачен од световна, секојдневна сенка. Кога повторно оставија се што е земно зад себе, повторно им се појави ѕвездата. Таа ги чекаше во чистиот свод на небото, и кога нивните очи се свртеа од грешниот свет, повторно беа осветлени со тивок сјај одозгора.

Истото понекогаш се случува и со тебе, душо моја. Се слушаат твоите очајни плачења за исчезнувањето на Витлеемската ѕвезда, додека вие самите се оттргнавте од неа. Ѕвездата остана на своето место, но ти го изгуби небото од вид. Сè суетно, сè светско, земно го замати твојот поглед и ја затемни славата на поранешните денови.

Подигнете се повисоко, и ѕвездата повторно ќе блесне за вас во сиот свој сјај. Ќе ти се врати чудесната светлина на исток, и повторно ќе ја запознаеш славата што ти се јави во деновите на твојата младост. Твојата ѕвезда те чека да те одведе до јаслите на Божественото дете, а кога ќе го постигнеш понизноста покажана во Витлеем, самиот ќе се претвориш во дете и ќе имаш детско срце и мудрост на зрелоста.