Грешната душа, заробена во страстите, не може да има мир и радост во Господа...

 

   

Грешната душа, заробена во страстите, не може да има мир и радост во Господа... 

Сите сакаат мир, но не знаат како да го добијат. Големиот Пајсиј бил обземен од гнев и го молел Господа да го ослободи од оваа страст.

Господ му се јави и рече:

 Ако сакаш да не се лутиш, не посакувај ништо, не осудувај и не мрази никого и ќе имаш мир .

Така, секој што ќе даде волја да се предаде пред Бога и луѓето, секогаш ќе биде мирен во душата. Но, кој сака да ја врши својата волја, тој нема да има мир.

Душата предадена на волјата Божја лесно ја трпи секоја тага и секоја болест, бидејќи во време на болест останува пред очите на Бога и се моли: Господи, ја гледаш мојата болест. Знаеш колку сум грешен и слаб, помогни ми да истраам и да благодарам на Твојата добрина.

И Господ ја ублажува болката и душата ја чувствува близината Божја и останува блиску до Бога полна со радост и благодарност.

Ако претрпите некаков неуспех, размислете: Господ го гледа моето срце и ако е Негова волја, сè ќе биде за мое добро и за другите.

Така вашата душа секогаш ќе има мир. Но, ако некој почне да се жали: ова не е добро, тоа не е како што треба, тогаш никогаш нема да има мир во неговата душа, дури и ако многу пости и се моли...

... Господ нè љуби и затоа не можеме да се плашиме од ништо, освен од гревот, бидејќи благодатта се губи поради гревот и без Божјата благодат непријателот ја одзема душата, како што ветерот носи суви лисја или тутун. …

... Успеа затоа што го сакаше народот и не престана да се моли за него:

Господи, дај му го својот мир на Твојот народ.

Господи, дај им го на Твоите слуги Твојот Свети Дух, да ги негуваат нивните души со Твојата љубов и да ги водат кон сета вистина и кон секое добро …

...Така, молејќи се постојано за луѓето, зачувај го душевниот мир, додека ние сме лишени од него, бидејќи во нас нема љубов кон луѓето.

Светите Апостоли и сите Светители го посакувале спасението на луѓето и кога биле меѓу луѓето, горливо се молеле за нив. Светиот Дух им дал моќ да ги сакаат луѓето. А ние, ако не го сакаме својот брат, нема да имаме мир. …

... Свети Пајсиј Велики се молел за еден свој ученик кој се одрекол од Христа.

Додека тој се молеше, му се јави Господ и му рече: Пајсиј, за кого се молите? Зарем не знаеш како ме одби?" Но Пајсиј продолжи да го жали својот ученик и тогаш Господ му рече: Пајсиј, ти стана како мене во љубовта .

Така се добива мир и освен тоа нема друг пат. …

...Грешната душа, заробена во страстите, не може да има мир и радост во Господа, дури и да ги има сите земни богатства, дури и да владее над целиот свет.

Ако на таков крал, во времето кога се забавува на банкет со неговите принцови седнати на неговиот престол во слава, ако одеднаш му речеме: „Крале, за малку ќе умреш“, тогаш неговата душа би била вознемирена, ќе трепери од страв и ќе ја виде својата слабост.

Меѓутоа, колкумина се сиромашни, но богати во љубовта кон Бога, на кои ако им се каже: „Сега умираш“ , мирно ќе одговорат: „Нека биде волјата Господова. Слава на Господа, зашто се сети на мене и сака да ме однесе таму, каде што прв влезе разбојникот“. …

... Слава Ти, Господи, зашто сега доаѓам кај Тебе и ќе го гледам Твоето Лице вечно со мир и љубов. Твојот весел, нежен поглед ми ја зароби душата и таа се топи за тебе“. …

... Меѓутоа, ако се навикнеме горливо да се молиме за нашите непријатели и да ги сакаме, мирот ќе остане засекогаш во нашите срца.

Душата не може да има мир ако не го проучува Божјиот закон дење и ноќе. Затоа што овој закон е напишан од Божјиот Дух и Духот Божји оди од Светото Писмо до душата. А душата поради неа чувствува сладост и задоволство и повеќе не сака да ги сака земните, зашто љубовта кон земните нешта го запустува умот.

Тогаш душата ја обзема нетрпеливост, станува дива и престанува да се моли. А непријателот, гледајќи како душата се оддалечила од Бога, ја збунува и лесно го збунува умот со разни палави помисли и така поминува целиот ден и таа не може јасно да Го види Господа.

Кој го има мирот на Светиот Дух во себе, го шири мирот на другите.

Меѓутоа, кој има зол дух во себе, шири зло на другите. …

... Самиот лут човек трпи големи маки од зли дух, поради својата гордост.

Човекот кој и да е, мора да го разбере тоа и да се моли за својот духовно болен брат и тогаш Господ, гледајќи го неговото трпение, ќе му даде простување на гревовите и непрекината молитва.

Големо дело е пред Бога некој да се моли за оние кои му грешаат и го навредуваат.

Поради тоа, Господ ќе му даде благодат и ќе Го познае Господа со Светиот Дух. И така ќе ги издржи тогаш, благодарение на Господа, со радост сите таги и Господ ќе му подари љубов кон целиот свет и од се срце ќе го посакува доброто за секого и ќе се моли за секого како за својата душа.

Господ ни даде заповед да ги сакаме непријателите и кој ги сака непријателите станува исто со Господа. Љубовта кон непријателите е можна само со благодатта на Светиот Дух.

Затоа, штом некој те навреди, моли се за него на Бога и така ќе го зачуваш Божјиот мир во својата душа. …

... Ако некој како претпоставен е принуден да му суди на друг за некаков навреда, тој мора да го замоли Господ да му даде сочувствително срце, кое Господ го сака, и тогаш правилно ќе суди.

Меѓутоа, ако суди земајќи ги предвид само делата тогаш ќе падне во грешки и нема да му угоди на Господа.

Човек мора да се суди со цел да ја исправи личноста и, следствено, неопходно е судијата да сочувствува со секоја душа, секое создание и создание Божјо и да има чиста совест во сите аспекти од својот живот и тогаш ќе најде длабок мир во душата и умот. …

... Кога кралевите и владетелите на народите би ја знаеле Божјата љубов, никогаш не би воделе војна. Војната доаѓа од гревовите, а не од љубовта.

Господ нè создаде според Неговата љубов и ни нареди да живееме со љубов.

Ако владетелите ги држеле Господовите заповеди, а луѓето и поданиците би ги слушале со понизност, би имало голем мир и радост на земјата. Но поради филархијата и непослушноста на гордите страда цел свет. …

Свети Силуан Атонски