Секој сака да биде спасен, но не многумина се грижат за ова

 Секој сака да биде спасен, но не многумина се грижат за ова

Ова доаѓа од фактот дека кај луѓето постои мал страв од Бога. Тие се плашат од земните нешта кои се безначајни, но потполно заборавиле да размислуваат за небесниот страшен суд Божји, додека овој суд е неизбежен за сите нас, и навистина страшен суд, бидејќи на него ќе се решава судбината на секој од нас за век и векови. Кој и да е осуден на тоа, никој и ништо нема да го спаси од осуда, неговата судбина е неописливо страшна, нерадосна, зашто нема граница на маките: така сакал праведниот Господ, според она што го рекол: “И тие ќе отидат во вечна мака..„ (Матеј 25:46). За ова вечно мачење на Свети Јован Богослов, во своето Откровение, објаснува дека грешниците : „димот од мачењето нивно ќе се издига во сите векови; нема да имаат мир ни дење, ни ноќе“(14:11)! Читајќи го ова, ние неволно се згрозуваме, размислувајќи за таква страшна судбина што ги чека грешниците; но, за жал, оваа рефлексија не останува во нас, не дава спасоносни плодови, повторно се обраќаме кон светот и работиме за него; повторно забораваме дека сме смртници; повторно стануваме робови на грешните страсти!

Каков е крајот на сето ова? Крајот е дека оние кои не се грижат за својата душа, ќе бидат фатени од смртниот час неподготвени и врз нив ќе биде извршен истиот суд што беше споменат погоре.

Душеполезно читање (објавување на Атонскиот руски манастир Свети Пантелејмон, 1900 година)