Вистинското расудување...

 Вистинското расудување

Оној кој, по милоста Божја, добил дар на расудување поради своето големо смирение, има должност да го чува овој дар со сета своја сила, за да не прави ништо без проникливост, да не згреши свесно од небрежност и да добие поголема осуда на самиот себе.

Оној што сè уште не го добил овој дар, има должност да не опстојува во никакво значење или збор или работа без да се консултира со искусните и без одредена вера и чиста молитва, без кои не може вистински да се издигне до разлика.

Разбирливоста се раѓа од смирението и раѓа видовитост, како што велат Мојсеј и Свети Јован Лествичник, така што оној што ја има, ги предвидува тајните планови на ѓаволот и ги прекинува нивните прилики пред да се појават; како што вели Пророкот Давид:

Моите очи ги видоа моите непријатели (Пс. 53,7) .

Знаците на проникливост се вистински да се знае доброто и лошото.

Исто така да се знае волјата Божја во сите работи.

Знаците на расудување се да се знаат и неговите грешки пред да почнат да дејствуваат, и оние што се направени од измамата на демоните.

Потоа, да ги спознаеме тајните скриени во Божественото Писмо и во опипливите градби. И нивната мајка има знак на понизување, како што е претскажано, и по тоа е позната.

Со други зборови, ако некој е понизен, мора да ја има секоја доблест и чувствувајќи дека должи повеќе, да верува дека е навистина инфериорен во однос на целото создание.

Но, ако тој не се чувствува така, тогаш само ова е знак дека е полош од целото создание, и ако се чини дека сепак има ангелски живот.

Зашто вистинскиот ангел, по толку доблести и толку мудрост, не можеше да му угоди на Бога без понизување.

Што, тогаш, може да каже тој што се смета себеси за ангел, без понизување, кој е причината за сите добра што се или ќе бидат? Од него се раѓа проникливоста која ги осветлува краевите и без која сè е темно.

Разгледувањето се нарекува и се нарекува светлина и затоа пред секој збор и дело ни е потребна оваа светлина, за да го видиме останатото и да се восхитуваме. Да му се восхитуваме и на Бога, кој во првиот и најважниот ден ја создаде светлината (1. Мој. 1:3) , за да не остане мрачно она што ќе се случи подоцна, како да не постојат, како што вели Дамаскин.

Значи, светлината, како што беше претскажано, е проникливост, од која се раѓа расудувањето, кое е најпотребно од сите дарови.

Секако, што е попотребно од гледање на измамите на демоните и чување на душата со помош на благодатта?

Понеопходна од сите духовни дела е чистотата на совеста, вели Свети Исак, и осветувањето на телото, без кое никој нема да Го види Господа, како што вели Апостолот (Евр. 12,14).

Свети Петар Дамаскин