Дури и добра помисла е доволна...

 

Дури и добра помисла е доволна...

 Некоја монахиња била под обвинение за проституција. И бидејќи не можела да ја издржи војната, го напуштила својот манастир и се вратила во светот.

Не и требаше многу за да заврши во бордел. Таму остана неколку години и се збогати многу, затоа што беше многу убава.Сепак, човекољубивиот Бог, кој работи за спасението на секој човек, во нејзиниот ум го стави споменот на болниот пекол и првобитната слава и чест, од која таа паднала.

И таа, откако го разгледа сето тоа, се откажа од богатството и имотот и истрча во својот манастир, како овца што побегна од устата на волците, но штом стигна до портата на манастирот, падна и се олади. Во близина живеел некој монах, кој во видение таа ноќ видел ангели и демони надвор од манастирот. Сите тие шепотеа пред мртвата за нејзината душа.

-Откако се покаја, таа е наша, рекоа ангелите.

-До сега работеше кај нас, протестираа демоните. На крајот на краиштата, таа немаше време да влезе во манастирот за да се покае.

Додека тие така се караа, дојде друг ангел од небото.

-Зошто се карате? Ги прашал и потоа им рекол дека добриот Бог, откако монахињата помислила да се покае, од тој момент го прифатил нејзиното покајание. Монахот веднаш се созема од видението и истрча да ја извести игуманијата за настаните.

Откако со почести го спремиле нејзиното тело, ја закопале на гробиштата и му се заблагодариле на милостивиот Бог, кој само добрата помисла ја прифаќа како покајание.

Старечник