Нашиот леб насушен...

 

Нашиот леб насушен...

О Отец мој! Јас сум Твоето дете од крв и месо. И така јас сум подложен на законот за материјална нужност.

Ме притискаат потребите на мојата материјална природа. Вистинските, а почесто лажните или имагинарните.

Сам не можам ни да кажам кои се вистински, а кои лажни.

Затоа се засолнувам кај тебе, Татко мој. И јас те молам.

Помогни ми да ги разликувам моите суштински од моите несуштински или имагинарни потреби.

Задоволи Ги моите вистински потреби колку што треба. Направи ме господар а не роб на моите потреби.

Дај ми дух на штедење, воздржаност, умереност.

Дај ми доверба во Твојата љубов.

Дај ми чувство за заедницата на добрата што ми ги давате.

Кога ќе ми го дадеш лебот, да мислам и на моите браќа кои се гладни.

И без разлика колку малку имам да не се двоумам да ги споделам великодушно.

Да давам како што ми даваш мене. Да помагам како што ти мене ми помагаш, великодушно со моите добра, кои не се мои, туку Твои.

 отец Евсевиј Витис