Господ го знае патот на душата...

 

Господ го знае патот на душата

Првиот псалм завршува со стихот: Зашто Господ го знае патот на преведниците; патот, пак, безбожнички води во погибел.(Пс. 1:6).

Господ го знае патот, текот, животот на праведниците. Господ нема да направи грешка. Го познава животот на христијанинот, верникот, го следи неговиот живот и го обезбедува. Но, тој ги напушта безбожните, и така се уништуваат сите намери на безбожните, а тие самите се уништуваат.

Би сакал да кажам нешто што вели Свети Исак Сирин: Човекот кој верува во Христа, кој се кае, кој се понизува, кој ја врши волјата Божја и повторно се бори и се бори, сега има  во себе дека Бог е со него.

Тоа е нешто што безбожниот човек не може да го разбере.

Човекот кој секако може да биде верник, но во суштина, искуствено и во пракса сè уште не ја положил својата надеж во Христа, немал доверба во Христа, туку својот живот го темели на друго место, не може да разбере што вели Свети Исак Сирин, што би можеле да кажеме дека псалмистот овде значи, она што генерално се случува, односно дека душата сега има чувство дека Бог е со неа, има чувство дека Бог бдее над неа, дека Бог ја придружува и обезбедува сè. Душата добива искуство од оваа работа.

Ние велиме дека Бог обезбедува за сите луѓе, дека Бог се грижи за сите луѓе, дека Бог ги чува сите луѓе. Го кажуваме, веруваме.

Но, оваа општа работа е една работа, а друга работа е душата да доживее дека Господ го знае нејзиниот пат, дека Господ оди со него, дека Господ ги знае сите негови неволји, нејзините копнежи, нејзините желби и дека во неа секој чекор, во секое нејзино дејствување Господ е со неа, и во секој момент во кој живее оваа душа, да има чувство дека Господ живее со неа.

Господ го знае патот на праведниците и патот на злите е погибел . Безбожниот, како што го живее животот што го живее, не е можно да има чувство за Божјо присуство, Божја промисла, Божја љубов. тоа не е можно.

Безбожниот си има свој пат, живее како сака, како мисли. Самиот си е газда, сам си е бог, сам си е господар и прави што сака.

Животот на побожните е поинаков, и тоа е нешто што нè учи Божјата благодат. Не е работата да се каже. Колку и да кажуваме, колку и да инсистираме, колку и да анализираме, колку и да ваму-таму, да кажуваме детали, ја правиме работата неправда. Не можеме точно да кажеме што значи тоа.

Благодатта Божја со својот јазик, така да се каже, ни зборува, нè учи и создава во нас што ќе создаде; што се нарекува Божествен живот, што се нарекува Божествена реалност, што се нарекува ново создание (2. Кор. 5 :17; Гал. 5:15) . Тоа е благодатта Божја која ќе го направи тоа.

 отец Симеон Крагиопулос