Во ред е, сите го прават тоа денес...

 

Во ред е, сите го прават тоа денес...

Писмо на Свети Николај Велимировиќ до некој што живеел со жена нелегално

Во следното писмо, Свети Николај Велимировиќ советува маж кој ја оставил својата жена и живее со друга жена, без да ги следи Божјите закони за брак. Секако, читајќи го писмото, со голема тага гледаме дека во тие години кога Светителот го пишувал, на почетокот на 20 век, работите биле поинакви во однос на справувањето со оваа проблематика. Општеството, т.е. народот, државата и очигледно Црквата, не ги оставија таквите постапки непроверени и не ги прифаќаа, доколку не тргнаа по законскиот пат според Бога, по кој тргна самата држава. Исти и уште попобожни биле луѓето и кралевите на Римската империја, како што Светителот ни дава пример од историјата. Денес, бидејќи овој чин доби… пандемични димензии и во нашата сопствена Православна татковина, а тоа сега стана „општествено прифатливо“ и не се оценува дека отстапува од морално и пристојна стабилната онтологија на човекот но и на Божествениот закон, секоја незаконитост почива на „јавното мислење“. а својот чин го оправдува со самобендисаност, со вообичаената ослободителна фраза: „Еј, сите го прават тоа“! Во оваа фраза-оправдување Свети Николај останува - и не само - и го советува и води примателот на писмото. Да го слушаме, за да се научиме побожно:

На невенчаниот сопруг за двојната неправда

Ја избрка својата крунисана жена и зеде друга, со која живееш без да се венчаш. И се прашувате што лошо направивте? И се чудите зошто вашите соседи се креваат против вас. И уште сте изненадени затоа што власта ви пречи и ве казнува.

Еден од вашите гревови лежи во тоа што сте ја избркале легалната сопруга, додека другиот лежи во тоа што живеете нелегално. Два пати го прекршивте законот на вашиот Создател, затоа соседите се креваат против вас и затоа ве лови државната власт. Ова не би било грев за животните, бидејќи за ова Создателот не го дефинирал законот како за луѓето. Но, за луѓето тоа е грев.

Оправдувањето за себе го наоѓаш во тоа што и некои други го направиле истото. Но, прекршител на законот никогаш не се правдаше со тоа што пред него имало и други прекршители. Византискиот крал Константин, синот на Ирина, ја протерал својата крунисана жена Марија и ја зел почесната дама Теодоти. И мајката кралица и Цариградскиот патријарх го критикуваа кралот за тоа. Но, кралот не сакал да ја слуша мајка си и поглаварот на Црквата Божја, туку дури им се заканил дека ако не го остават на мира, државата ќе ја претвори во идолопоклонство и ќе ја забрани христијанската вера. И сиот народ зовре од беззаконието на царот. Но, во втората година од овој незаконски соживот, заговорници влегле во палатата на кралот, го уапсиле и го ослепиле токму во собата каде што е роден.

Пазете, затоа, страшната казна да не ве најде и вас, не од луѓе, туку од невидлива сила, посилна од сите луѓе. Затоа што е напишано: Тешко на оние што злото го нарекуваат добро, а доброто зло, кои темнината ја ставаат во светлина и светлината во темнина.

Така зборува Оној, чија рака посегнува до секое човечко суштество, или да гали или да удри.

Од книгата: „Не е доволна само верата".