Кога Христос го нема..

 

Кога Христос го нема..

Кога Христос отсуствува од нашата душа, наместо љубов, радост, мир, вера, кротост, умереност, добрина, ние сме исполнети со емоции, тага, немири, неверување, неумереност во желбите, зло.

Кога Христос недостасува во нашето тело, наместо Божествена Љубов и гнев, ние сме полни со ненаситни телесни желби.

Наместо Храм на Светиот Дух, нашето тело станува храм на искушението, каде што се поклонува телесниот разврат!

Кога Христос е отсутен од нашиот интелект, наместо да ги очекуваме и живееме како деца информациите на Светиот Дух, изолирани од Бога, ние сведочиме и не измачуваат мисли и фантазии.

Кога Христос недостасува од нашата сила, односно нашата сила и порив, тогаш ние итаме кон расправии, среброљубивост и среброљубие и стануваме заробеници на нашите лоши желби и страсти.

Кога Христос е отсутен, сите страсти нè обземаат, стануваме робови на гревот, а искушението со моќ владее со нашите животи.

Кога го нема Христос, недостасува желбата на Молитвата, која не го оставила псалмистот да спие, туку да каже „лежам и срцето ми е будно“! 

Кога недостасува Христос, недостасува Животот, Вистината, чувството за Царството Небесно.

Ние сме авторитативно врзани за Земјата, за секојдневниот живот со неговите задоволства.

Најважниот ден во нашиот живот е оној кога ќе се разбудиме и ќе сфатиме дека целата тага, превирања, изолација, егоцентричност што ја чувствуваме е затоа што го НЕМАМЕ ХРИСТОС!

Тогаш се отвора пред нас, додека сме Крстени и Помазани Православни Христијани, бескрајниот пат на Покајанието, сè додека живееме, кој не води во Исповед и Света Причест.

Андреас Христофору