Секој ден е благословен од Бога

 Секој ден е благословен од Бога

Има моменти во нашите животи кога се чувствуваме беспомошни, па дури и безнадежни. Секој ден, сепак, е благословен од Бога и ние сме повикани да му ја дадеме вредноста што ја заслужува. Колку и да се чувствуваме преоптоварени, постои начин да си го „средиме“ расположението.

Следете ги овие начини и вашата психологија ќе се промени!

Овој ден е благословен од Бога, тој му припаѓа на Бога, па да почнеме да влегуваме во него. Излегуваш овој ден како Божји гласник. Кој и да сретнете, ќе се сретнете на Божји пат. Вие сте таму за да бидете присуство на Господ и Бог, присуство на Христос, присуство на Светиот Дух, присуство на Евангелието. Тоа е ваша должност на овој конкретен ден“.

Првата работа на која ќе помислите кога ќе се разбудите е помислата на Христос. Да го свртиме нашиот ум кон Христос. Старецот Порфириј велеше: „Не се справувај со темнината, отворете го прозорецот кон светлината“.

Молитва. Можете да се молите дури и кога правите едноставни секојдневни работи. На пример, како што рекол еден монах кога се симнувал по скалите , што го потсетувало на спуштањето до длабочините на земјата, можете да кажете „Господи помилуј“ спуштајќи се на секоја скала. Има толку многу чекори, размислете колку пати сте го кажале тоа!

Да не гледаме на секој ден како на рутина. Секој ден има изненадување за христијаните. Секоја вечер нешто ќе се случи и Бог ќе ви испрати порака. Животот не тече рамно и монотоно како кардиограм...

Да се доближиме малку до љубовта кон луѓето. Кој сака, да му се заблагодари, секогаш ќе има нервоза.

Секој ден најдете малку време да се смирите. Дури и десет минути. Да се види малку живот без неговото брзање. И тогаш ќе го слушнете гласот на вашиот внатрешен свет. Затоа што „кога има бура, не можете да го видите дното на морето“.

Анксиозноста исчезнува со сеќавањето на смртта. Ако размислувате за крајот, ќе го ослободите животот од тривијалното. Оваа мисла нè приземјува и нè крева во исто време. Слетуваш и се понижуваш и анксиозноста си заминува.

Да мислиме дека не сме сами. Ги имаме Светителите. Можеме да се молиме и да ги повикуваме. „Сите светители, посредувајте се за нас“. Некој се молеше на Светите четириесет маченици. И тогаш се слушна демон кој вели: „А не нив, тие нè мачат повеќе од сите“.

Да размислуваме како ни оди животот секој ден, за да направиме биланс на денот. Како свети Доротеј, кој секој ден забележуваше кого повредува и се обидуваше да се поправи.

Секој ден гледајте ги Божјите дарови и кажете му „Благодарам“ на Бога. Отец Пајсиј велеше: „Фала му на Бога што можеш да одиш?“. Дури и ова едноставно, има и други кои го немаат.

Секој ден да мислиме дека некој пред 2000 години е распнат заради нас. Тоа ви дава чувство дека некој многу ве сака. Ако твојата душа се смири и се смири, макар и пет минути, Христос ќе се појави и ќе ти помогне.

Што се однесува до денот што започнува, ако прифатите дека е благословен од Бога, избран од Неговата рака, тогаш секоја личност што ќе ја сретнете е дар од Бога, секоја околност што ќе ја сретнете е дар од Бога, дури и ако е горчливо или слатко, ако ви се допаѓа или не.

Тоа е Божји дар за тебе и ако го сфатиш така, тогаш можеш да се соочиш со секоја ситуација. Прифатете го со подготвеност дека може да ви се случи било што пријатно или непријатно“.

Митрополит Антониј Сурожски