Не можете да се срамите од Христос

 Не можете да се срамите од Христос

Дали слушаш што вели Тој? „Кој се срами од Мене“, вели тој, „во овој прељубодеен и грешен род“, и Синот Човечки ќе се „засрами“ од него на Судниот ден ( Марко 8,38). Во недела наутро одиш од дома кон храмот и те прашуваат: „Одиш ли во црква? Господ да те спаси од срамежливи извинувања: „Па, да. Знаеш, верувам, одам. Толку сум навикнат на тоа. Јас не сум фанатик - само сакам да го слушам хорот“. Или нешто слично. Кажи смело: „Верувам и признавам. Го славам Христос најдобро што можам“. Не кажувајте им на соседите: „Одам во црква“. Не им го влечите јазикот. Но, ако тие самите прашуваат, не срамете се смело да кажете дека верувате во Божјиот Син. Во спротивно ќе паднете под чеканот на Неговите зборови. И Неговите зборови ќе те скршат. И Самиот Тој подоцна ќе се срами од тебе. Заради Христа, не нè фаќаат за гуша, не бркаат од работа, не нè удираат во лице за нашата вера. Иако на некои места стјуардесите или медицинските сестри веќе се исфрлаат од работа поради носење Крст. На толерантниот Запад. Ние го немаме тоа. Не сеуште. А ние, внуците на новомачениците, грев е да црвенеме и да се оправдуваме. Понекогаш можеме да тргнеме во напад. Ти велат: „Одиш ли во црква? Дали веруваш во Бог? А ти одговараш: ,, Зошто, да не?“ Нека се срамат тие, не ние. Штета е да не се верува. Нема срам да се верува. Време е браќа, време е да тргнеме во напад. Време е смело да го исповедаме Христос. Јас верувам во мојот Господ. Му се поклонувам на Неговиот Крст. Го славам Неговото Рождество од Богородица. Го признавам Неговото воскресение. Има илјадници секојдневни ситуации во кои звукот на овие зборови е соодветен и оправдан. И ние не веруваме само во Бог. Добро е да се верува во Едниот и Семоќниот, но тоа не е доволно. Тоа е скапоцено, но не е доволно. Ние веруваме во Синот Божји, во Светлината од светлината, во вистинскиот Бог од вистинскиот Бог. Во Негово име сме спасени и во Негово име имаме изобилен живот.

Протоереј Андреј Ткачев