Со молитва да ги наводнуваме нашите души

 Со молитва да ги наводнуваме нашите души

Можеби некој што е мрзлив и не сака да се моли горливо и темелно, ќе помисли да се оправда со зборовите на самиот Господ: „Не секој што Ми вели: Господи, Господи, ќе влезе во царството небесно, а оној што ја исполнува волјата на Мојот Отец небесен.“ (Матеј . 7:21). - На ова ќе кажам дека ако сметав дека една молитва е доволна за спасение, тогаш некој друг со право би можел да ги употреби овие зборови против мене. Но, како што велам дека молитвата е глава на сите добродетели, корен и основа на спасоносниот живот, тогаш никој да не ја прикрива својата мрзеливост кон молитвата со такви зборови. Ниту целомудреноста сама по себе не може да спаси без други доблести, ниту грижата за сиромашните, ниту љубезноста, ниту некое друго пофално дело; но потребно е сите добродетели да се слеваат во нашата душа, а под нив да лежи молитвата како основа и корен. Како што долните делови на бродот и куќата се силни и обединети, така и молитвите ги држат нашите животи заедно; Без нив, ништо добро или спасување не може да се случи во нас. Зошто Светиот Апостол Павле силно ни заповеда да бидеме вредни во молитвата, велејќи: „Бидете постојани во молитвата, бидете бодри во неа со благодарност!“ (Кол. 4:2); на друго место тој вели: „Молете се непрекинато. Благодарете за сe, оти таква е волјата Божја во Христа Исуса спрема вас!“ (1. Солунјаните 5:17, 18): а на друго место: „Со секаква молитва и просба молете се со духот во секое време и грижете се за тоа со постојанство и молба за сите светии.“ (Еф. 6:18). Така, во молитвата овој Апостолски водач нè поттикнува со многу Божествени зборови. Зошто ние, неговите ученици, со молитвата  да го користиме својот живот за почесто да ги наводнуваме нашите души: зашто тоа на сите ни треба не помалку отколку на дрвјата. Ниту тие можат да вродат со плод ако не пијат вода со своите корени, ниту ние можеме да излееме од вредните плодови на благочестието ако не се храниме со молитви.

 Свети Јован Златоуст