Духовни бисери од ризницата на Свети Атанасиј Велики

 Овде ќе дадеме само грст духовни бисери од ризницата на Свети Атанасиј Велики која е пребогата со божествена мудрост.

Светото Предание, како што ни е предадено од Отците, е вистинско учење. А доказ за вистинитоста на вистинските учители е тоа што тие го исповедаат истото меѓу себе и дека ништо не негираат ниту во однос на себе ниту во однос на своите Отци. Тие што не се однесуваат така се всушност корумпирани и не можат да се наречат вистински учители. Така, Елините (незнабошците), кои не поучуваат за истото, но не се согласуваат меѓу себе, немаат вистинско учење, додека Светиите, како вистински проповедници на Вистината, се согласуваат меѓу себе и не се противречат себеси. Зашто, и да живееле во различни времиња, сите тие се стремат кон истото, бидејќи се пророци на истиот Бог и бидејќи го проповедаат истото евангелско слово.      (За соборот во Никеја, 4).

Кога душата ќе ја оттргне сета нечистотија на гревот што ја прелила и ќе го зачува чист својот божествен лик, тогаш таа, просветлена од него, во неа го гледа ликот на Отецот - Логосот, а во Логосот - Отецот, како во огледало. 

( Против Елините, 34).

Отецот на нашиот Господ Исус Христос, како најдобар Администратор со Својата Мудрост и Својот сопствен Логос (Син), нашиот Господ Исус Христос, управува со сè спасително и сè уредува и прави како што најдобро знае... Отецот ги создал и ги уредил сите работи со Неговиот вечен Син, и просветлува е по Неговата Промисла. Логосот Божји, како добриот Логос (Син) на добриот Отец, воведе ред во вселената со спојување на спротивностите со спротивностите и црпејќи целосна хармонија од него. Како Божја сила и Божја Мудрост, Тој ги движи небесата и ја воспостави земјата без да ја потпира на ништо. Со него сонцето стана светло и ја осветлува вселената. Од Него месечината и ѕвездите имаат своја мерка на светлина. Со него водата се чува во облаците, а дождот ја натопува земјата. Морето е ограничено со него, а земјата украсена со разни растенија... И човекот со тоа е создаден мудар и разумен, според Божјиот лик... Природата на создадените суштества и нештата, бидејќи е создадена од ништо ( од небитието), земено само по себе е нешто расипливо, немоќно и смртоносно. Затоа, за да не се врати сета материја на небесата како расиплива и во распаѓање, добриот Бог, Кој ја создал сета материја со Својот Логос, не ја оставил материјата да биде занесена и поколеблива од сопствената природа, која би ѝ се заканувала со опасноста да потоне назад во небото, но како што доброто владее со универзумот и го поддржува да биде со Неговиот Логос, кој е Самиот Бог, така што материјата, осветлена од насоката, размислувањето и декретот на Логосот, може цврсто да стои во постоење и да не се потчинува на она на што би можело да му се потчини (т.е. да загине и нема да биде) ако Бог Логосот не го чува... Исто како што музичарот, штимајќи ја харфата и вешто комбинирајќи ги длабоките тонови со високите и средните, произведува една единствена мелодија, па и Логосот, Божјата Мудрост, кој ја држи вселената како харфа, со својот гест и волја, прекрасно и хармонично го создава светот и поредокот во светот, и на тој начин некои чудесни и (вистински божествени) се создава хармонија (Против Елините, 40-43, 81).

Нашиот дом е црквата и во неа треба да ни биде едно и исто размислувањето, бидејќи на тој начин веруваме дека Господ ќе живее заедно со нас, како што рекол: „Ќе живеам во нив и ќе живеам во нив“ (2. Кор. 6, 16), и: „Ќе се населам овде бидејќи го засакав“ (Пс. 131, 14). А каде е тоа овде, ако не каде се проповеда истата вера и побожност? (Томос до Антиохијците, 1).

Вистинската и вистинска вера ѝ ја дал на Црквата самиот Христос; го проповедаа апостолите, а ни го предадоа Светите Отци. 

(Писмо до африканските бискупи, 1).

Иако не е можно да се разбере што е Бог, сепак може да се каже што не е (Писмо до монасите, 2).

Бог нема потреба од никого; Тој е доволен само за себе и исполнет со Себе, а во Него сè е содржано, или подобро кажано - Тој на сè му дава битие. (Против Елините, 28).

Верата во нашиот Господ Исус Христос е наш печат и тврдина. (Житието на Антониј, 9).

Прво да го знаеме ова: демоните (ѓаволите) не се нарекуваат демони затоа што се создадени како такви, затоа што Бог не создал ништо зло, туку тие се создадени и добри; сепак, тие самите отпаднаа од небесниот ум и оттогаш се валкаа во калта на земјата. Ги измамиле и Евреите (пагазите), а нам христијаните ни завидуваат и прават се за да не стигнеме до рајот и на тој начин да стигнеме до каде што паднале. Затоа ни се потребни многу молитви и подвизи во борбата со нив, за, откако го примивме од Светиот Дух дарот на расудување на духовите, да ги спознаеме нивните замки и да се ослободиме од нив... Не треба да се плашиме на демоните и нивните искушенија и лоши помисли, кои ги воведуваат, бидејќи со молитви и пост и вера во Господа, лесно се победуваат и победуваат.

 (Житието на Антониј, 22-23)

Синот Божји стана човек, за да ги направи луѓето Божји синови. Тој стана Бог за да можеме да бидеме обожувани и да станеме богови по благодат.

 (Против Аријанците, јас, 40).

Секогаш да се чуваме чисти од еретиците и расколниците и да го чуваме преданието на светите отци, а пред сè - правилната и побожна вера во нашиот Господ Исус Христос .(Житието на Антониј, 89)

Господ Христос како Бог ги победи демоните, а ние, поучени од светителите, треба да го правиме истото како и тие и да ја имитираме нивната храброст, вера и начин на живот.  (Житието на Антониј, 27)

Она што е посветено на верата се постигнува не со човечка мудрост, туку со слушање на верата. Учењето за Божеството не се дава со логички докази, туку со вера и насочено побожно размислување. (Писмо до Серапион I, 17. 20). 

Она што е посветено на верата се постигнува не со човечка мудрост, туку со слушање на верата. Учењето за Божеството не се дава со логички докази, туку со вера и насочено побожно размислување. (Писмо до Серапион I, 17. 20). 

Епископ прави големо злосторство кога ја напушта Црквата и не се грижи за Божјото стадо. Затоа што отсуството на овчарот им дава причина на волците да го нападнат стадото. Тоа го барале Аријаните и сите други еретици, за во отсуство на нашите овчари да најдат можност да го измамат народот со својата безбожна доктрина. Ако бегаме, тогаш каков одговор ќе им дадеме на тие вистински епископи, или уште подобро - на Оној што ни го доверил стадото, нашиот Господ Исус Христос, Синот Божји и вистинскиот Цар на сите, Кој ќе им суди на цела земја? 

(До царот Констанциј, 26).

По молитвите на Свети Атанасиј Велики , Господи Исусе Христе , Сине Божји помилуј и спаси не. Амин