ИСУСОВАТА МОЛИТВА И ДЕМОНИЗИРАН МЛАД ЧОВЕК

ИСУСОВАТА МОЛИТВА И ДЕМОНИЗИРАН МЛАД ЧОВЕК

Кога живеевме во Нови Скит, кај нас дојде еден млад човек опседнат од демон. Имаше демон за јавна жена. Кога го зазеде младиот човек, неговиот глас стана како глас на блудница. И кажал работи што, според апостолот ,,Оти за она, што го прават нечестивите скришум, срамно е и да се зборува,, (Еф. 5:12). Тој правеше буриња. Тој живееше во нашата заедница доста долго и ни помагаше колку што можеше додека работевме.

Работев во работилница правејќи поштенски марки, а тој поправаше буриња во дворот. Третиот ден дојде кај мене и ми рече:

„Татко, нема ли да ме научиш како да правам печати? Овие буриња со кои работам се напорна работа. Освен тоа, во мене е овој - не сакаше да го каже зборот „демон“ - кој ме срами цело време.

- Ќе те научам, брате. Нека е благословено! Еве, погледнете, правете го ова и она, еве ги алатките, еве ги празните, примерокот е пред вас. Работете овде на оваа работна маса. Само имајте на ум дека овде во нашата заедница, како што можете да видите, никој од отците не зборува, тие цело време ја кажуваат Исусовата молитва.

Кога го кажував ова, сакав, колку што е можно, да избегнам празно зборување и одвлекување на вниманието за време на молитвата. Но, во тој момент ми падна на ум нешто друго. „Се прашувам“, си помислив, „може ли опседнатите од демони да ја кажат Исусовата молитва? Така, се зафативме со ракотворби и молитва. Не поминаа ни неколку минути пред демонот во него да се вознемири. Младиот човек поцрвене и се намурти. Одеднаш - тресок! Ја клоцна масата, фиоката полета во една насока, алатите во друга. Замалку не ми ги пресече прстите! Го фатив момчето во раце за да не падне и да се удри! Неговиот глас се смени, а почнаа врисоци, грозни зборови, закани и пцовки.

- Замолчи, вошлив! Замолчи! Престанете со ова мрморење! Зошто го правиш истото! Отфрли ги овие зборови! Уморен сум од тебе! Се чувствувам добро овде со тебе. Што сакаш што ме возбудуваш? Ќе те изедам! Ќе те искинам на парчиња!

Го држев цврсто за да не падне. И демонот го мачеше. Конечно го остави, и тој се смири.

– Дали видовте што ми прави? - рече овој кутриот. - Така страдам цело време.

- Трпение, брате мој, трпение. Не му обрнувај внимание. Сето ова не е твое за да се нервираш. Ти се грижи за молитвата.

Завршивме работа и се спремивме да одиме кај Старецот (Свети Јосиф Исихаст). По пат ме праша:

– Како бдеете ноќе?

– Сега е лето, а ние со бројаницата излегуваме во дворот. Таму, на воздухот, поминуваме часови правејќи правила и поклонувајќи се.

„И ја кажувам Исусовата молитва со помош на бројаницата“. Сега нема да пеам. Сега ќе ја кажам оваа молитва.

Додека се качувавме кај Старецот јас бев напред, а тој позади, ова му текна.

- Татко! - тој рече.

- Што, Алекси (така му беше името)?

„Може ли да се молам за оној во мене, за да го помилува Бог и него?

И што го опседнало, кутриот, да го каже ова? Веднаш демонот го опседна, го крена во воздух и го тресна на земја! Земјата почна да трепери. Му одлета чантата, му одлета столицата. Повторно го грабнав младичот за да се не удри во нешто и да не се убие. Гласот му се смени и повторно почна:

- Замолчи, вошлив! Ќути, ти велам! Што велиш? Која друга милост? Нема милост! Не сакам милост! Не! Што направив за да побарам милост? Бог е неправеден! За мал грев, за некоја гордост, ми ја одзеде славата. Не сме ние виновни! Тој е виновен! Он нека се покае, а не ние! Долу оваа милост!

Демонот силно го претепа и го фрли како партал. Се тресев кога слушнав што зборува демонот. За неколку минути преку искуство го разбрав она што не би можел да го разберам ако прочитав илјадници книги за демони. По некое време Алекси се вразуми и продолживме по патот до Старецот.

Старецот го примаше и секогаш му зборуваше со голема љубов. И секогаш беше мирен кога зборуваше. Многу се молеше за таквите луѓе, зашто знаеше какво мачеништво трпат од демоните. Тој ни објасни:

– Ако ние, кога ќе се соочиме со нив однадвор, толку многу страдаме од мисли и страсти, какви маки трпат овие несреќници, имајќи ги дење и ноќе во себе?

И тресејќи ја главата, тажно заврши:

„Тие мора да минуваат низ пеколот овде“. Но тешко на оние кои не се каат, па Бог милосрдно ќе ги казни на овој или оној начин во овој живот.

А потоа го цитираше зборот на еден Светител: „Ако видите човек кој отворено греши и не се кае, а ништо тажно не му се случи во овој живот до смртниот час, тогаш знајте дека мачењето на оваа личност ќе биде без милост во судниот час.” . И слушајќи ги овие зборови на Старецот, со зголемено сочувство гледавме кон нашиот брат, кој го мачеа демони.

Овој брат не одел на црковни служби. Со бројаница талкаше по карпите и постојано ја извикуваше Исусовата молитва. „Господи Исусе Христе, помилуј ме! Господи Исусе Христе, помилуј ме! Господи Исусе Христе, помилуј ме!“ Ехото одекнуваше низ целата област. Од искуство научил колку Исусовата молитва го пали демонот.

И додека талкаше по карпите, без да престане со молитва, гласот наеднаш му се промени и демонот почна да вика:

- Замолчи! Ќути, ти реков! Ме измачи! Зошто седиш овде во дворот, зошто талкаш по карпите и мрмориш? Оди со другите во црква и престани со ова мрморење! Оди и помогни му на Старецот! Го оставив сам да чита! Тој нема да може сам да ја прочита целата служба, а ти ја грабна твојата бројаница. Зошто постојано зборуваш и кажуваш исто дење и ноќе и не ми дозволуваш да се смирам ниту за момент? Ме фати, ме мачеше, ме пали - не разбираш?

И кога заврши часот на искушението, братот повторно почна да се моли со бројаницата:

- Господи Исусе Христе, помилуј ме!

Тој многу добро го разбра она што ѓаволот мислеше дека не може да го разбере. И кога видовме како страдаше, како се мачеше, како издржа, чувствувавме болка во душата, но истовремено имаше надеж. Живееше со нас долго време и замина во многу подобра состојба. Но, не го видовме повторно. Само Господ знае што му се случило.

Старец Ефрем Филотејски и Аризонски