Слушнав глас кој ми кажа дека ќе заминам во манастир

Мојата приказна започнува кога добив силна болка во коленото во август 2003 година.  Докторите што ги посетив ми кажаа дека зглобовите на колената ми се во лоша состојба, а покрај лековите, ме советуваа на секаков начин да избегнувам скали.

После 2 месеци ситуацијата остана иста.  Во текот на месец октомври  морав да се качам и да спуштам на околу 250 скалила.  Напладне дома болките во колената ми беа неподносливи.
Го известив докторот, кој ми рече дека: „од понеделник треба да започнеме со единствено решение, а тоа е операција“.
Забележувам дека бев вознемирен не само поради болката, туку и поради фактот што во оваа ситуација не можев да ја посетам Света Гора, што беше моја желба.
Тој петок попладне легнав и заспав откако ги земав лековите. Почувствував како раката ми ја држи друга рака  и гласот ми рече: Ќе дојдеш на Света Гора, но не така како што ти планираш.

И каков што сум сега, нема да можам да дојдам, одговорив. „Ќе дојдеш“ пак ми рече гласот и раката што ме држеше ме повлече и откако одев по водата се искачив на планината, се спуштив на друга падина и пред  манастирот покрај морето ме остави раката што ме држеше. и гласот ми рече: „Еве ме“.

Големо чудо на Света Гора: Го слушнав гласот што ми рече, ќе дојдеш во манастирот

Се разбудив.  На жена ми и го раскажав сонот сон и си реков „нека е добар и благословен“.  Ја замолив ќерка ми, која беше во центарот на градот, да ми купи касета со песни од манастирот Ормилија на Халкидики.

Вработената во книжарницата заедно со касета и го подари Молитвениот канон Панагија Парамитија, во издание на Светиот Велики манастир Ватопед.  Кога дојде ќерка ми, ја прелистав оваа книшка и на нејзините последни страници ги прочитав Чудата на Богородица.

Дотогаш не знаев каде точно се наоѓа манастирот Ватопед, па ја погледнав картата на Света Гора, која претходно двапати ја посетив... Кога ја видов локацијата на манастирот, ја разбрав врската на неговата локација со сонот и заклучив дека раката што ме држи е раката Панагија Парамитија.  Признавам дека треперев, плачев и ја славев благодата на Пресветата Богородица со моето семејство.

Во вечерната молитва додадов дека во првата прилика ќе заминам на Света Гора и ќе побрзам да се поклонам на ликот на Пресвета Богородица и на нејзината милост ќе посветам златно срце, подарок од мојата сопруга на денот на нашата свршувачка.  .

Во саботата наутро, следниот ден, станав од кревет без болка и со невидена сила.  Оттогаш немам никакви проблеми.

И Благодарам на Пресвета Богородица, која побара да дојдам на Света Гора и да го исполнам мојот завет.