Татко, благослови ме да се обесам!

Тоа беше во нашата парохија пред повеќе од 10 години.  Во тоа време бев олтарно момче на игуменот на храмот на Донската икона на Богородица во градот Митиште, отец Атанолиј (Проскурња).

 Еден човек дошол кај него и му рекол: „Татко, повеќе не ми се допаѓа мојот живот.  Благослови ме да се обесам.

 И самиот ја разбира зачуденоста на отец Анатолиј.  Но, тој го послуша, му објасни дека завршувањето на неговиот живот со самоубиство е страшен грев, бидејќи човечкиот живот е непроценлив дар од Бога.  Но, човекот не ги послушал зборовите на свештеникот и продолжил да го убедува да го благослови за самоубиство.

 Тогаш отец Анатолиј рекол: „Добро.  Но, кога ќе се обесиш, кажи го следново: Господи, ти ја давам мојата душа, а на вас, демони, моето тело!“

 За мене остана тајна зошто отецот Анатолиј му дал таков совет и како се чувствувал во тој момент.  Но, тоа го задоволи човекот и тој го напушти храмот со јасен и прецизен план за акција.  Се разбира, дури сега сфатив дека отец Анатолиј несомнено се молел за овој несреќен човек.Отецот не можеше да дозволи да се направи таков страшен грев и да ја уништи и душата на овој човек и неговата душа, бидејќи презеде одговорност пред Бога за несреќниот.

 Потоа дојде најинтересното.  По некое време, овој човек втрча во храмот (потрча!) И треперејќи како лист, почна без здив да раскажува што се случило со него откако си заминал од кај отец Анатолиј:

 Дома сум.  Го зедов јажето.  Згазнав на стол.  Си ставив јамка околу вратот и кажав сè од збор до збор, како што ми кажа, односно Господи, ти ја давам мојата душа, а на вас демони моето тело! И откако го кажав тоа, го почувствував ледено студенило на некои суштества покрај мене.  Тоа беа демоните кои ми рекоа: Не ни треба твоето смрдливо тело, ја сакаме твојата душа!

 Морам ли да кажам дека по таквото откритие овој несреќник ја фрли јамка и побегна назад во храмот кај својот отец Анатолиј.  Не знам што се случува со него сега, но се надевам дека се е во ред.  Тогаш Бог го спаси.

 Оваа приказна се случи на почетокот на 2000 година. И во 2004 година, отец Анатолиј замина кај Господ и сега се моли за нас пред престолот на Севишниот.

 

Виктор Касијаненко