Колку е моќна молитвата, кога внатре е Синот Божји!

 Еден ден, вели отец Зосима (+2010), старецот Симон Арванитис († 1988) ми кажа за умната молитва:

 Јас, отец Зосим, ​​можам да го направам и едното и другото: да му се исповедам на светот, да му зборувам и да кажувам умна молитва, без одвлекување и замор.  Ги имам и двете заедно.„Стариот ми кажа и за умната молитва: Кога ќе почнеш да се молиш и да велиш: Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме, прво ќе се фокусираш на својот ум и ќе почнеш да го кажуваш, полека на почетокот.. внимавај на концентрацијата и зборовите што ќе ги кажеш, оди заедно и полека ќе го кажуваш побрзо.Кога ќе ти го снема умот и твоите зборови не одат заедно, ќе го кажеш пак полека.Кога ќе видиш дека правиш добро, ќе го кажеш тоа брзо. Дека тоа ќе го правиш секој пат кога ќе се молиш со умната молитва.

 Кога му ветив на старецот дека ќе останам во манастирот како монах, еден од многуте совети што ми ги даде беше: Ти ќе кажуваш умна молитва, велејќи Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј. Благословен да бидам, реков. Еден ден дојде аџија во манастирот и го видов како држи голема бројаница во раката и многу брзо ја изговара молитвата. Раката му тргна како машина. Го погледнав и се чудев во себе и рече: Каква молитва кажува толку брзо? Сакав да знам и го прашав како ја кажа молитвата, а тој ми рече: Господи Исусе Христе, помилуј ме! 

А јас го прашав зошто не го кажуваш тоа Сине Божји?

 Нема потреба, рече, исто е.  Со неколку зборови се кажува побрзо.  Верував и тој ден почнав да го правам истото со молитвата.  Пораснав од гордост, како што набрзина кажував молитва.  Ноќта кога заспав, во сон видов хаски, како борач.  Се гушкавме гради до гради и се боревме.  Имаше многу моќ.  Сфатив дека не можам да го победам.  Почнав да велам: „Господи Исусе Христе, помилуј ме“.  Не бев слободен со ништо, кога ме турна назад.  Тоа се случуваше цело време и јас си зборував и се прашував, да ја кажам мојата молитва толку долго и да не бидам слободен.  Не знаев што друго да правам.  Постојано кажував многу молитви и никогаш не се откажував.  Бев уморен од борба, бев исцрпен.

 Во тој момент се сетив да кажам една молитва, како што ми рече Старецот: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме“.  Слушам дека сатаната вели многу гласен плач: „Не!!!  „Не можам да го поднесам ова.  Веднаш се појави црн чад и ме пуштија.  Се зачудив и во тој момент реков: „колку е моќна молитвата, кога „Божјиот Син“ е внатре.  Илјада пати ја кажав мојата молитва без „Синот Божји“ и не се ослободив.  Еднаш реков: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме“, сатаната не можеше да издржи, избувна и се раствори како чад.

 Утрото отидов и му ги исповедав на старецот... Старецот ми рече: Дете мое, ова е добра и вистинска молитва.  Не мора да гледате што зборуваат другите, кажете го правилно.  Затоа е неопходно да се каже умна молитва со „Синот Божји“, бидејќи тоа е исповед на верата.

Отец  Симон Арванитис (+1988)