Парче пилешко

 Понекогаш тоа се случува вака: човек се обидува да пости, потоа се расипува и чувствува дека го осквернавил целиот свој пост и ништо не останува од неговиот подвиг.  Всушност, сè е сосема поинаку.  Бог поинаку гледа на него.  Ова можам да го илустрирам со пример од мојот сопствен живот.

 Кога бев лекар, работев со многу сиромашно руско семејство.  Не зедов пари од нив, бидејќи немаа пари.  Но, некако, на крајот на постот, во кој постев, така да се каже, строго, односно без да ги прекршам правилата, бев повикан на вечера.  И испадна дека во текот на целиот пост собирале пари за да купат малку пилешко и да ме почестат.  Го погледнав ова пилешко и во него го видов крајот на мојот слаб подвиг.  Се разбира, јадев парче пилешко, не можев да ги навредам.

 Отидов кај мојот духовен отец и му кажав за тагата што ми се случи, дека во текот на целиот пост постев, може да се каже, целосно, а сега, во Страсната седмица, изедов парче пилешко.  Отец Атанасиј ме погледна и рече:

 - Знаеш?  Ако Бог те погледне и види дека немаш гревови, а парче пилешко може да те оскверни, ќе те заштити од тоа.  Но Тој те погледна и виде дека има толку многу грешност во тебе што ниту едно пиле не може уште повеќе да те оскверни.

 Мислам дека многумина можат да се сетат на овој пример, за да не слепо се придржуваат до повелбата, туку, пред се, да бидат чесни луѓе.  Да, изедов парче од ова пилешко, но го јадев не како некаква нечистотија, туку како подарок на човечка љубов.  Се сеќавам на едно место во книгите на отец Александар Шмеман каде што тој вели дека сè на светот не е ништо друго освен Божја љубов.  Па дури и храната што ја јадеме е Божествена љубов направена за јадење.

Од книгата на митрополитот Антониј Сурожски „Дела“