Живот на дух или зборови

Дали сме заглавени со надворешна вера, следејќи го ова правило или онаа традиција, или сме развиле внатрешна, вкоренета во срцето? Свети Апостол Павле, како и Исус, го гледале ова како проблем на Евреите во времето на Исус. Затоа тие не можеа да ја разберат Неговата порака за Царството. Тој не зборуваше за ново земно Царство, туку ги повика сите да учествуваат во вечното Царство со Него на небото, кое се заснова во срцето.

Денес, со толку многу христијани заглавени на поимот „Sola Scriptura“, гледаме прекумерен акцент ставен на „Зборот“. Ако го нема во Библијата, не е точно, велат многу од нив. Но,ова е надворешна форма на вера, земајќи го ограничениот сет на зборови и проектирајќи ментално нови идеи, засновајќи ја верата на неколку зборови, тесен поглед ограничен на зборови, не за разлика од оној на Евреите во времето на Христос.

Свети Павле вели:
Тој не е вистински Евреин кој однадвор е таков, ниту пак вистинското обрежување е нешто надворешно и физичко. Тој е Евреин кој е таков внатрешно, а вистинското обрежување е работа на срцето, духовно, а не буквално. Неговата пофалба не е од луѓето, туку од Бога. Тогаш каква предност има Евреинот? Или која е вредноста на обрежувањето? (Римјаните 2:28-29)
Неговиот пример е за обрежувањето, но исто така важи и за сите закони  што ги практикувале Евреите во тоа време. Она што беше важно врз основа на учењето на Исус беше „законот на духот“ (Римјаните 8:2) или „законот на слободата“ (Јаков 1:25; 2:12). Животот на Православниот Христијанин е живот кој се живее врз основа на Дух кој доаѓа од верата во Христа и предавањето на учењата и практиките на Неговата Црква. Ние сме спасени од Духот или Божјата благодат што делува преку нас.
Како го негуваме овој Дух што го добиваме при нашето крштевање? Најпрво, се разбира, со вера. Врз основа на вера, потоа преку молитва, богослужба и аскетски дисциплини. Се молиме секојдневно, наутро и навечер, учиме да ја кажуваме Исусовата молитва постојано во текот на денот, присуствуваме на богослужбите и учествуваме во тајните на Црквата, особено Светата Причест и Светата Исповед. Сите овие нè доведуваат во единство со Бога. Ние ја практикуваме нашата вера за да го очистиме нашето срце и да го примиме Светиот Дух.
Исус вели:
„Блажени се чистите по срце, зашто тие ќе Го видат Бога“. (Матеј 5:8)
„Словото“ дава цврста основа и ја содржи вистината каква што ни е откриена од Бога, но да се биде Христијанин е многу повеќе од познавањето на Словото. Словото нè спречува да се оддалечиме од вистинското верување, но мораме да научиме да одиме подалеку од зборот до внатрешен однос со Бог, кој е личен и интимен.

Свети Петар вели:
Не дозволувајте вашето украсување да биде само надворешно... туку тоа нека биде скриена личност на срцето, со нераспадлива убавина на благ и тивок дух, кој е многу скапоцен во очите на Бога“ (1Петар 3:15 ).

Исус вели:
Кој верува во Мене, како што вели Писмото, од неговото срце ќе течат реки жива вода“ (Јован 7:38).
Ова е основата на Православниот начин на живот. Тоа е внатрешен начин на живот кој се изразува нанадвор.