Оваа келија е ковачница

 Поради демонско влијание, монахот често паѓал во телесен грев.  Но, тој постојано се наметнуваше да не ја отфрли неговата молитва.  И во секојдневната молитва Му се молеше на Бога, воздивнувајќи и велејќи:

 - Господи, ќе ме нема, спаси ме!  Затоа што јас, како кал, копнеам по нечистотијата на гревот.  Но ти, како Семоќен Бог, можеш да ме спречиш.  Ако се покаеш и го следиш законот и ако го одржувате чист тоа е прекрасно.  Тие се достојни да уживаат во Твојата добрина;

 Покажи ми ја, Господи, Твојата прекрасна милост;  (Псалм 16:7), и во оваа моја поделба, покажи ја Твојата неизгаслива милост.  Зашто во Твоите раце останав сиромашен за сите добродетели.

 За овие и други слични работи монахот плачеше секој ден, без разлика дали згрешил или не.

 Така, една ноќ, откако паднал во обичен грев, во исто време станал и ја започнал својата молитва .  Тогаш демонот збунет од толкава надеж, но и бесрамност кон Бога, се претстави како жив!

 - Кутро суштество!  Тој му вели.  Како стоиш пред Бога без да поцрвенеш?  Како воопшто да го имаш неговото име во уста?  И како се осмелуваш да се молиш без срам?

 Оваа келија е ковачница, одговори монахот.  Даваш чекан, земаш еден.  Така, нема да престанам да се борам со тебе додека не умрам, и таму каде што ќе ме најде мојот последен ден.

 Еве, ве известувам со заклетва и со увереност во бескрајната Божја добрина, ви велам: Во името на Оној што дојде да повика на покајание и да ги спаси грешниците, нема да престанам да му се молам на Господа против вас додека  исто така не престанете ме мачите..

 И ќе видиме кој ќе победи, ти или Господ!

 Кога демонот ги слушна овие зборови, му рече:

 -Но вистината е, никогаш повеќе нема да се борам со тебе, за да не бидам повод да се крунисам со трпението кое го имаш.

 И од тој момент непријателот го напушти.

 Братот тогаш станал и до крајот на животот плачел поради своите гревови.

 Но, сега неговиот ум често му велеше: Добро работиш, плачеш.  Но, тој се спротивстави на својот разумот.

 Бог не сака некој да ја загуби душата во сите нечесни дела, па потоа да седи и да ја оплакува, па или ја спасува или не ја спасува.