Да го издржиме нашето мачеништво за љубовта Христова

Во времето на мачениците, Бог ги спасил за да има прогонство, а со поднесување на мачеништво и негување на оваа склоност да сведочат, сите овие елементи за кои станува збор, кои биле во нив, биле повлечени. . Во друга ера, Бог ги спасил поинаку. И во наше време ги спасува Бог.

Затоа, да бидеме многу конкретни: можеби го имате тоа во себе или подобро кажано, вашиот ген може да има такви елементи во вас што имате тенденција да бидете лути или склони да бидете агресивни, тенденција да сакате да бидете горди и сето тоа друго. Но вие едноставно, понизно, стоите пред Бога и велите: „Бог знае што ќе се случи. Што и да се случи е во целото Божјо создавање. Бог контролира сè. Бог ме знае како целина, ме знае во секој детал што јас не го знам. Така, Бог дозволи, ако сакате, да ги наследиме сите предиспозиции и психосинтези што ги наследив, кои имаат се што има“.

На пример, би сакале да бидете скромни. И во моментот кога копнеете по тоа и толку многу го посакувате, не сфаќате дека е крајно себично. Затоа што ако навистина сакаш да бидеш понизен, ако навистина сакаш да му се покоруваш на Бога, да го сакаш Бога, да се предадеш на радоста што Бог ја дава, воопшто не се навредуваш, што и да се случи, и не се прашуваш зошто е тоа . а не поинаку и што ќе правам итн. Ништо. „Како што Господ му покажа (Јов 1:21). Така им дозволил Господ. „Изгледа дека Бог многу добро знаел дека моето спасение ќе биде сомнително, дека не секогаш го имав овој црв во себе, дека сакам да се гордеам и дека треба да се борам за љубовта Христова да не го исмевам.

Значи, вие сте на вистинскиот пат, кога велите: „За љубовта Христова, нема да се навредам што го имам ова, ниту ќе тагувам, во смисла на тагување и препуштање на депресија. Ништо такво ќе се борам. Тоа што во себе имам склоност кон себичност и тоа што повеќе или помалку го покажувам на другите, не ми оддава чест, туку, напротив, ме разобличува и на тој начин ми помага вистински да бидам понижен.

Значи, кога нема да се однесувате како да ти е нанесена неправда или нема да приговорите на Бога, зошто да го дозволите тоа, туку ќе речете: О Боже, не само тоа, туку и уште полошо , јас го заслужувам тоа, тогаш ти си на вистинскиот пат, кон спасението. Затоа што секогаш има слобода, слобода на волја, слобода на суверениот ум, како што ја нарекуваат Отците.

Па може ли ова его во добра смисла, владејачкиот ум, да каже: Господ даде ова, Бог даде она; и им дозволи да не се предаваат на нив, односно моето себично расположение или склоност да морам да бидам депресивен или непријателски, поради што имам врска со луѓето. Не. Ќе се борам. Нека бидам последен од сите, нека бидам најлош, нека мислат така, нема врска. Ќе се борам. Ова е мачеништво. Ова е она што Бог очекува да го види.

Ако работите испаднат поинаку, ако Господ спасува за да создаде ситуации кои бараат мачеништво, како на пример првите години, и не фати да нè боде и слично, тоа е друга работа. Така, сега сите се повикани да ја доживеат оваа мака, која е слатка мака. Целата поента е да се разбере оваа вистина и да се прифати. Не мора да ги знае буквите или да се специјализира. Не. Само верувајте дека Бог знае што прави и дека, што и да дозволил Бог, знае зошто го дозволил. И не го оставај во тебе - ова е во твоја рака - без горчина, без жалење, без скандал, без реакција. Ниту пак да почнеш да плачеш поради судбината, затоа што е така, а не поинаку. Верувај му на Бога, заземи го последното место и кажи дека си најлош меѓу луѓето.
Овде другите ги стопија коските во вежбата, за еден ден да дојдат до верување дека се последни во нацијата. Зашто ако човек не се покае и не се понижи за да има вистинско покајание и вистинско смирение во себе, Божјата благодат не може да дојде да го спаси. А вие што имате мрморење, секое мрморење, овие ви помагаат што побрзо да се понижите, што побрзо да се покаете, што побрзо да го доживеете ова мачење, бидејќи сето тоа ве депримира. И да го претрпиме ова мачеништво за љубовта Христова и да се радуваме, колку и да изгледа чудно.

И тука мора да кажеме дека сите маки се тешки, сите маки чинат, сите маки предизвикуваат болка, но изгледа дека маката низ која поминува човек е најлошата, најтешката. И се чини дека никој не се ослободува од него. Секој, се разбира, со доверба во љубовта Божја и дека Бог спасува сè во интерес на човекот, мора да се крене, да се издржи себеси, да оди против сите оние што сакаат да го потопат човекот во грев, во очај, во очај.

Од книгата: о. Симеон Крагиополус, „Тајната на спасот"