Мирниот пустиник отец Елисеј Оптински

Во една шума, на два часа од Оптина, живееше отец Елисеј, човек полн со едноставност и смирение.

 Поради своето големо смирение, тој не сакал да се замонаши и така останал цели педесет и две години како искушеник!  Монасите од манастирот Оптина премногу го почестиле и го нарекувале „отец“, додека тој не бил монах.

 Изолиран во мирната шума,без грижа и потопен во молитва, тој живееше.  Имаше толку многу детска и ангелска благодат на себе, што дури и животните од шумата го сакаа.

 Во зима, кога снегот покриваше сè, тој излегуваше од својата пустинска ќелија, фрлаше пченица врз него - на главата, на рамениците, на брадата, на рацете - и викаше:

 - Птица, птица, птица!  Птици, птици, птици!.

 Веднаш се слушнаа безброј треперења и радосни црцорења.  Главата, лицето, рацете му беа полни со птици.  Слаткиот пустиник, неговите крилести пријатели лакомо ги гризат семките, снегот што паѓа, варосани дрвја… Тоа беше рајска сцена!  Некои од браќата на Оптина, кои случајно уживале во овој спектакл, мислеле дека гледаат божествена визија.

 Еден ден, отец Елисеј, шетајќи во шумата, се соочил со волци.  Го поминале како нивен познаник, без воопшто да му пречат!  На мирниот пустиник, сè, живо и неживо, дење и ноќе, му било донесено мирно.  „Мир со тебе“, вели авва Исак, „и небото и земјата ќе склучат мир со тебе“.

 На седумдесет и пет години отец Елисеј тешко се разболел.  Тој бил парализиран и пренесен во болницата на манастирот Оптина.  Непосредно пред да заспие, го посетил еден монах.

 Биди трпелив, оче Елисеј, рекол тој, и Господ ќе ти даде вечна утеха.

 - Ме тешеше и во овој живот?  - одговори тој.  Нека се прослави Неговото име!  Тој бараше од мене да го сакам, да Го фалам, да Го фалам.  И тука со Бога и таму со Бога.  Секаде е добро со Бога.Господ со нас.  Запознајте го народот дека Бог е со нас.

Од книгата: Духовна антологија од житијата и говорите на светителите на Русија