Оставете се во рацете на Бога и не плашете се

 Вие правете што можете;  правиме што можеме, без стрес, без вознемиреност, без страдање.  Откако ќе направиш што можеш, совеста ти вели: „Направив што можев, досега!

 Ние самите и едни со други и целиот наш живот, Христе ние сме парафразирани од Бога.  Да се ​​оставиме себеси и другите луѓе, нашите деца, нашите пријатели, роднини, колеги, сограѓани, целиот свет во рацете на Бога!  Во комплицираните денови во кои живееме, сите сме натоварени со премногу работи, многу сме уморни.  И сретнуваш луѓе кои се во болка и уморни дури и во младоста.  Среќавате млади луѓе кои се стари од маките и маките на секојдневието, кои се повредени и повредени од се што се случува околу нив;  тоа е знак на последните денови, знак што Господ ни го дал како знак на последните години.

 Христос доаѓа и ни вели да дојдеме кај него сите уморни, преморени и ќе не одмори.  И Црквата доаѓа и не повикува нас и оние околу нас да оставиме се во рацете на Бога.

 „Учете од мене“, вели Христос, „да бидете кротки и понизни по срце“.  И така најдете мир за нашите души“.  „Од Мене ќе научите“, вели Христос, „Јас ќе ве учам, другите нема да ве учат;  Самиот ќе те научам, кога ќе ти се откријам, кога ќе ти се откријам, дека сум кроток и смирен по срце.  И така ќе најдете одмор во себе“.

 И навистина кој се одмара на крајот?  Смирен човек!Во Христа почиваат само понизните!Ние, гордите, себичните луѓе не можеме да се одмориме, затоа што го спречуваме Христос да не земе во своите раце.  Не прифаќаме, не сакаме да бидеме препуштени на Бога!  Се плашиме од Бога!  Или не му веруваме.

 Се плашиме да ги предадеме на Бога!  Се плашиме да паднеме во рацете на Бога!  Не е лесно да му кажеш на Бога „Да биде волјата твоја“!... Бог предвидува дека скромниот човек, кој го научил ова големо нешто, ќе го остави во рацете на Бога, сè!  Но научил дека кој и да го остави во рацете на Бога, Бог не останува неактивен, Бог сега презема одговорност.  И делата Божји се многу поважни и многу поважни од нашите сопствени дела.

 Вие правите што можете;  правиме што може, без стрес, без вознемиреност, без страдање.  Откако ќе направиш што можеш, совеста ти вели: „Направив што можев, досега!  Отсега не можам ништо!„Тогаш го предаваш прашањето, проблемот, твоето дете, твоето здравје, твоите финансии, што и да имаш што те оптоварува, го предаваш на Бога. И тогаш се појавува Бог!

 И ако работите сè уште се случуваат бавно, како што веројатно би требало да бидат, и ако сепак се чини дека Бог молчи и не дејствува и останува човек во Божја доверба, тогаш Бог навистина се открива на чудесен начин.  Никој, вели Библијата, никој не се надевал на Господ и не бил обземен. Давид кажа еден убав збор: „Видете, погледнете ги старите генерации, најдете ми човек кој се надева на Господ и ме одвраќа.  Има човек кој вели имав надеж во Христа, а Христос не одговори.  Тој не ми помогна. Ме остави! Нема Никој!

 Секако дека ќе ми кажеш дека можеби тоа што го сакав не се случи, можеби тоа што го барав не се случи. Но, ако веруваш во Бог, ќе видиш дека на крајот тоа што се случи е најдобро.  Можеби не сте знаеле каква е реалноста...

 И кога човек навистина ќе го вкуси и разбере ова и ќе помине низ многу искушенија и многу авантури во својот живот и ќе го помине патот на својот живот низ многу таги, тогаш ова големо искуство останува како плен на искуството „оставете во рацете на Божји и не плаши се;  Не плашете се“.  Господ ќе ги направи најдобрите, големите, побожните.  Што и да правите, колку и да го правите добро, ќе има човечко тело на него, ќе има човечка несовршеност!  Додека сè што прави Бог е совршено.  И невозможно е Бог да греши!  Бог не греши, ниту ги остава Своите дела недовршени.  Не ни почнува нешто, а потоа се кае!  Ниту тоа никогаш не те разочарува.  И Господ не те срами.  Не е можно Бог да те победи кога се надеваш на Него.

 Според тоа, смирен човек е оној кој го остава својот живот во рацете на Бога;  па она што ни треба, браќа мои, е да работиме секој ден, да ги практикуваме наједноставните работи, да го научиме тоа, тој го остава во рацете на Бога.  … И оваа црковна опомена „Христос е целиот наш живот.  Мислам дека тоа е најважното предупредување во нашево време за секој човек: за родителите, за младите, за постарите, за свештениците, за секој што е загрижен за она што се случува околу нас.  Бог има сè во Неговите раце.  А кога се е во Божји раце, тогаш имаме мир во нашите души.

Митрополитот Лимасолски Атанасиј