На влезот на Светата педесетица...

 

На влезот на Светата педесетица

Сакам да ви соопштам дека дојде Светата Педесетница, која е лек на нашите души. Затоа што нашиот Господ, како љубезен Отец, сака да бидеме ослободени од гревовите што сме ги правеле толку долго. Дури и постот го направил како средство за лекување.

Затоа, никој да не се вознемирува, никој да не мрмори, туку да се радува  и да Го прославува Бога, Кој се грижи за нашите души. Ни го одреди одличниот пат на постот, кој секој од нас треба да го прифати со голема радост.

Паганите ги мислат гозбите и панаѓурите како пијанство и сите други разврати и бедите и грдотијата што следат. Црквата Божја, пак, постот и одрекувањето од воздржувањето и од сите добродетели кои произлегуваат од него го смета за празник.

Затоа што Црквата е центар за духовно исцелување. Затоа оние кои доаѓаат во Црквата треба да земаат соодветни лекови и да ги стават на раните на својата душа и така да се вратат во своите домови.

Самото слушање на Божественото слово не е од корист, освен ако немате соодветни дела на доблест да ги покажете бидејќи пред Бога не се праведни оние, што го слушаат Законот, а ќе бидат оправдани само оние, што го исполнуваат Законот( Рим. 2, 13),  вели блажениот Павле. А Христос, поучувајќи го народот, рекол: Не секој што Ми вели: Господи, Господи, ќе влезе во Царството Небесно, а оној што ја исполнува волјата на Мојот Отец Небесен (Матеј 7:21).

Знаеме, драги, дека ако се ограничиме само на слушање на Божјото слово, без да следи практична примена, нема што да добиеме.

Затоа, не само да станеме слушатели, туку и да ги применуваме Божествените заповеди. Затоа што кога делата ќе ги придружуваат зборовите, тогаш ќе имаме многу храброст. Затоа слушајте со голем интерес и внимание што имам да кажам за постот.

Како што ненаситноста предизвикува безброј зла на човечкиот род, така постот и воздржувањето од трудот на стомакот отсекогаш ни биле причина за неискажливо добро.

Кога Бог првпат го создал човекот, знаел дека токму овој лек на постот е корисен за спасение на неговата душа.

Затоа веднаш и однапред му ја дал оваа наредба на првородениот: Од секое дрво во градината можеш да јадеш, освен од дрвото за познавење на доброто и на злото; од него не јади; зашто во оној ден кога ќе вкусиш од него, ќе умреш (Битие 2:16-17).

Она што потоа му го рекол на првородемиот, имено „јади ова, а не јади она“, беше слика на пост. Но, иако мораше да ја држи заповедта, не ја одржа, беше совладан од ненаситност и со непослушност беше осуден на смрт.

Дали си видел, драги, како смртта влезе во човечкиот род преку ненаситност?

Дали ја видовте штетата што настана од тоа? Внимавајте сега да ги видите придобивките од постот. Ниневијците постеле, се лишувале од храна дури и од своите животни и се покајале, ги оставиле своите грешни дела и на тој начин го поттикнале Господ да им ја покаже Својата милосрдност и да ја отповика одлуката што ја донел да го уништи нивниот град.

Затоа, разбирајќи го сето тоа, возљубени, и имајќи голема грижа за нашето спасение, да ги презираме неисплатливите и штетни задоволства. Да го сакаме постот и воопшто сето христијанско однесување.

Да направиме голема промена во нашите животи и секој ден да бидеме активни во правењето добри дела.

Така, откако ќе тргуваме низ целиот период на светиот пост со духовната трговија со доблести, ќе акумулираме многу богатство на доблести. Така ќе можеме да дојдеме до големиот ден на Светиот Велигден и храбро да дојдеме на ужасната и духовна трпеза. Ќе се причестиме со тие неискажливи и бесмртни добра со чиста совест и ќе бидеме исполнети со благодатта што ја даваат.

Свети Јован Златоуст