Што нè спречува да го запознаеме Бога...

 

Што нè спречува да го запознаеме Бога 

Господ им се открива на смирените души. Во нив Тој ги покажува Своите дела, кои се неразбирливи за нашиот ум. Со нашиот природен ум можеме да ги познаваме само земните работи, и оние делумно, додека Бог и сите небесни нешта се познати со Светиот Дух.

Некои се трудат цел живот да научат што има на сонцето или на месечината или слично, но тоа не и користи на душата. Но, кога би се обиделе да дознаеме што има во човекот, тогаш во душата на Светителот би го виделе Царството Небесно, додека во душата на грешникот темнина и пекол. И добро е да се знае, зашто ќе бидеме вечни или во царството или во пеколот.

Мрзливиот во молитвата со љубопитност испитува сè што гледа на земјата и на небото, но не знае кој е Господ, ниту се обидува да дознае. И кога ќе чуе учење за Бога, тој вели:

Но, како е можно да се спознае Бог? И како го познаваш?

Јас ќе ви кажам: Светиот Дух сведочи, Тој нè знае и нè учи.

Но, дали е видлив Духот?

Апостолите го видоа како слегува со огнени јазици и ние го чувствуваме во нас. Послатко е од било што земно. Така пророците вкусија и зборуваа со луѓето, а народот ги слушаше. Светите Апостоли го примија Светиот Дух и му проповедаа на светот спасение без да се плашат од ништо, бидејќи беа зајакнати од овој Дух. Исто така, мачениците и подвижниците радосно оделе на мачеништво и малтретирање. Затоа што Светиот Дух, добриот и слаткиот, ја привлекува душата кон љубовта Господова. И така душата, благодарение на сладоста на Светиот Дух, не се плаши од мачење.

Многу луѓе денес велат дека не постои Бог. Тие зборуваат вака затоа што во нивното срце живее горд дух, кој им изнесува лаги против Вистината и Црквата Божја. Тие мислат дека се мудри, а во реалноста не ни сфаќаат дека таквите помисли не се нивни, туку доаѓаат од непријателот. Но, ако некој ги прифати во своето срце и ги сака, тогаш станува сроден со злиот дух. И да не дозволи Господ некој да умре во таква состојба.

Напротив, во срцата на Светиите живее благодатта на Светиот Дух, што ги прави пријатели на Бога. Светителите јасно чувствуваат дека се духовни чеда на небесниот Отец и затоа велат: Оче наш...

Гордоста ја спречува душата да влезе на патот на верата. На неверникот му давам совет. Нека рече: Господи, ако постоиш, просветли ме, и јас ќе ти служам со сето мое срце и со сета своја душа. И Господ сигурно ќе ја просветли таквата скромна мисла и подготвеност да му служиме на Бога. Но, тој не треба да рече: Ако постоиш, научи ме. Затоа што ако дојде казната, можно е да не најде сила да му се заблагодари на Бога и да се покае.

Кога Господ ќе те просветли, тогаш твојата душа ќе Го почувствува, ќе почувствува дека Тој и простил и ја сака. Ќе го научиш преку своето искуство, а благодатта на Светиот Дух ќе посведочи за душата на спасението и тогаш ќе сакаш да му објавиш на целиот свет: Колку нè љуби Господ!

Апостол Павле, се додека не Го познаваше Господа, го гонеше. Но, кога го сретна, тогаш го обиколи светот проповедајќи го Христа.

За да се спасите, потребно е да се понизите. Зашто гордиот, а со сила го ставивте во рајот, и таму нема да најде мир. И таму нема да се задоволи и ќе рече: Зошто не сум јас на прво место?. Напротив, скромната душа е полна со љубов и не бара предимство, туку сака добро за сите и се насладува со сè.

Покажавме голема негрижа и веќе не разбираме дали постои Христообразно смирение и љубов. Се разбира, ова смирение и љубов се познати само со благодатта на Светиот Дух. Но, ние не знаеме дека, за да ја привлечеме благодатта кон нас, треба да ја посакуваме со сета душа. Но, како можеме да посакуваме нешто за што не знаеме ништо? А сепак, сите ја знаеме благодатта, макар и малку, затоа што Светиот Дух ја движи секоја душа во потрага по Бога.

О, колку треба да Го молиме Господа да ѝ го даде на душата смирениот Свети Дух! Понизната душа има голем одмор, додека гордата се измачува себеси. Гордите не ја познаваат љубовта Божја и се далеку од Него. Тој се гордее што е богат или научник или славен, но не ја знае трагедијата на својата сиромаштија и загуба, бидејќи не го познавал Бога. Напротив, на оној кој се бори против гордоста, Господ му помага да ја победи оваа страст.

Невозможно е да го сакаме и спознаеме Господа, ако не живееме според Неговите заповеди. Но, само човекот не е способен да ги држи Божјите заповеди. Затоа Исус рекол: „Барајте и ќе ви се даде“ (Матеј 7, 7). Ако не бараме, се измачуваме и ја губиме благодатта на Светиот Дух.

Во нашата борба мора да бидеме храбри. Господ ја сака храбрата и разумна душа. Ако немаме храброст и разумност, тогаш мораме да ги молиме од Бога и да ги слушаме духовниците, бидејќи во нив живее благодатта на Светиот Дух. Човекот, всушност, чиј ум е оштетен од демонска енергија, особено мора да го слуша духовното и воопшто да не верува во себе.

Менталните несреќи ни доаѓаат од гордоста, додека физичките честопати Бог ги дава од љубов кон нас, како што беше случајот со Јов.

Многу е тешко да се дијагностицира гордоста во себе. Но, еве неколку симптоми: Ако ве нападнат демони или ве измачуваат лоши помисли, тоа значи дека немате понизност. Затоа, дури и ако не ја сфативте својата гордост, понизете се. Ако сте раздразливи или, како што велат, нервозни, ова е вистинска катастрофа. И ако страдате од пароксизми и фобии, ќе се излечите со покајание, со понизност и со љубов кон својот брат, дури и кон вашите непријатели. Кој не ги сака своите непријатели, уште не ја примил Божјата благодат.

Човек паѓа во заблуда или поради неискуство или гордост. А ако е од неискуство, Господ брзо го исцелува оној што залутал. Но, ако е од гордост, тогаш душата ќе страда долго време, додека не се научи на смирението, а потоа ќе биде исцелена од Господ.

Ние паѓаме во грешка кога мислиме дека сме помудри и поискусни од другите, дури и од нашиот духовен отец. Така мислев и јас со моето неискуство и затоа страдав. Длабоко му благодарам на Бога, затоа што ме понизи, ме опоменуваше и не ја зеде Неговата милост од мене. И сега мислам дека без исповед на духовникот не е можно да се ослободиме од заблудата, бидејќи на духовникот Бог му ја дал благодатта на „врзување и отпуштање“.

Свети Силуан Атонски