Прочка како слобода...

 

Прочка како слобода

Што е вистински пост?

Вистинското богатство

Во попладневните часови на оваа недела се служи Проштална Вечерна. На крајот од оваа богослужба, свештеникот ја чита прошката за сите, барајќи од Бога да го прифати покајанието на присутните.

Покајание кое започнува со давање прошка на оние кои нè вознемириле, нè обвиниле за нешто, ни згрешиле, на крајот на краиштата, против нас.

И ова простување од наша страна е услов Небесниот Отец да ни ги прости нашите престапи и гревови, според зборовите Христови: Ако им ги простите на луѓето нивните гревови, ќе ви ги прости и вашиот Небесен Отец (Мт. 6,14) .

Затоа, по молитвата што ја чита свештеникот, присустните христијаните доаѓат кај свештеникот барајќи прошка, а потоа кај секој од верниците, кои се негови браќа, бара прошка и прошка велејќи:

Прости ми! 

Бог да ти прости!

Овој чин на простување има длабоко и суштинско значење: ја започнуваме „фазата на доблестите“ неоптоварени, слободни и незасегнати од товарите предизвикани од конфликтите и ситниците меѓу нас. Да се ​​греши е човечки, но да се опстојува во грев е демонско, според Свети Јован Златоуст.

Се разбира, да простиме од срце, со цело битие, на оној што ни отежнувал, нè вознемирил, нè понижувал, не е лесно, иако не е невозможно. Потребна е храброст, која доаѓа од смирението и сознанието дека и ние сме грешници пред Бога и пред луѓето и ни треба прошка.

И сепак, според Свети Софрониј Сахаров :треба да се обидеме да разбереме дека ако им простиме сè на другите, нашиот дух ќе биде послободен во текот на целиот овој период на Великиот пост .

Всушност, во простувањето има поголема корист и ослободување на оној што го дава, отколку на оној што го прима. И вака тој напредува во овој живот со внатрешната информација за блискост со Бога на простувањето и љубовта.

Периодот на Великиот пост, со трудот на постот, многуте богослужби и разните искушенија што доаѓаат, ја има убавината на пролетта, радоста на покајанието, силата на колективниот марш кон Велигден, доживувањето на живото присуство на Распнатиот и Воскреснатиот Господ.

Да го живееме како нов благослов, како нова можност за вистински Живот и обнова.