Да се ​​бориш во името на Исус значи да се каже Исусовата молитва. Господи Исусе Христе, помилуј ме.

 Да се ​​бориш во името на Исус значи да се каже Исусовата молитва. Господи Исусе Христе, помилуј ме.

Нашиот непријател е гревот, поточно, грешната мисла, почетокот на гревовното движење во душата, заканата од заробеништво на умот. Нашето оружје е името на Христос. Ова е Каменот против кој треба да се тепаат вавилонските младенци пред да пораснат, додека не станат џинови, додека не уништат нас.

Да се ​​бориш во името на Исус значи да се каже Исусовата молитва. Господи Исусе Христе, помилуј ме.

Во оваа молитва има пет збора, и зарем ова не се истите пет камења со кои Давид тргнал против Голијат? Избра пет мазни камчиња од потокот и ги стави во овчарската торба што беше со него (1. Цар. 17:40). Зарем ова не се петте зборови што Апостол Павле сакаше да ги каже со својот ум, претпочитајќи ги од илјадниците зборови што едноставно се оттргнаа од јазикот? Во црквата повеќе би сакал да кажам пет збора разбирливи... отколку илјадници зборови на непознат јазик (1. Кор. 14:19).

Господи Исусе Христе, помилуј ме.

Еве го нашето оружје. Еве ги камењата што летаат на Голијат. ...каменот се заби во челото негово, и тој падна ничкум на земјата. ( 1. Сам. 17:49 ).

Така, на духовната трпеза на влезот во Великиот пост, Црквата во почетокот ни додава само еден псалм, а потоа и краток.

Главниот збор во него е последниот - „камен“.

И кој падне, ќе се разбие; а тој врз кого падне, ќе го здроби. (Матеј 21:44). 

Ова е Христос.

Во Негово име треба да ги победиме младенците од Вавилон - злите похоти кои растат од почвата на нашите срца. Треба да ги скршите од камен без сожалување, бидејќи нема да зажалат за нас ако им дозволиме да растат.

Победата над овие „младенци“ е клучот за враќање дома, во прегратките на Отецот, во земјата на слободата, во духовната Татковина.

Целиот пост е луксузен теолошки оброк. Неговиот вкус ќе го почувствува оној што ќе го исуши стомакот, ќе го напрега умот и ќе го притисне срцето со тага за направените гревови.

Да побрзаме на оваа гозба, браќа, додека вратите не се заклучени, додека гласниците на раскрсницата продолжуваат да викаат, додека трпезата се полни со оние што лежат.

Протоереј Андреј Ткачев