Пост што му е угоден на Бога

 Пост што му е угоден на Бога

„Мојсеј остана пред Господа четириесет дни и четириесет ноќи“ ( 2.Мој.34:28 ).

Веќе во Стариот Завет има четириесетдневни пости; сите тие биле предизвикани од посебни околности, имале посебна намена од Бога и донеле посебни плодови. На самиот почеток на Стариот завет читаме за Мојсеј, најкроткиот меѓу луѓето, дека го видел Бог лице в лице . На самиот почеток на својата постојана, тешка борба со луѓето што правеа неправди на Господа, нивниот Бог - тој се искачи на планината, „И остана Мојсеј таму пред Господа четириесет дена и четириесет ноќи, на јадејќи леб и не пиејќи вода; и ги напиша врз плочите зборовите на Заветот, Десетте заповеди“( 2. Мој. 34:28).

Тој ги оставил своите земни работи, своите грижи и труд за некое време и се качил директно кај Господа. Го виде, уживаше во Него, беше осветлен од Него, така што лицето му светеше долго и остана сам со Него, во оваа прекрасна, континуирана комуникација, слушајќи ја Неговата волја и Неговите зборови, четириесет дена и четириесет ноќи! Колку неверојатен пост! Пост блиска средба и таен разговор со Бога.

Како можел Мојсеј да го види Бога? Ова не ни е кажано; ова не можеше да се опише со зборови. Но, сигурно знаеме дека оваа средба навистина се случи и остави неизбришлива трага. „Неговото лице почна да свети со зраци, зашто Бог му зборуваше “, а неговата душа се појави пред Отецот, Кој во тајност доби сила и благодат за целиот свој нареден живот. Тоа беше пост на блиска средба со Бога.

Што е со нашиот пост? Дали тоа се состои во барање на Божјото лице, како што рекол Давид: „Боже, Боже мој, кон Тебе поранувам; за Тебе зажедне душата моја... за да ја видам Твојата сила и Твојата слава“ ( Пс. 62: 1-2 )? Дали се повлекуваме за таен разговор со Господ, во кој лежи тајната сила на христијанскиот живот? Богоугоден пост е зближувањето и комуникацијата на душата со Него, и не само Мојсеј, туку и секој од нас е повикан на овој пост.

Од дневникот на еден православен свештеник