Што значат зборовите на Господ Исус Христос : „Верата твоја те спаси“?...

 

Што значат зборовите на Господ Исус Христос : „Верата твоја те спаси“?

Еден начин на кој многумина се обидуваат да ги толкуваат чудата без да бидат „обврзани“ да веруваат дека Бог постои (бидејќи тоа би имало застрашувачки морални и егзистенцијални последици за нивната свест) е идејата дека „во човекот“ се кријат огромни „сили“ кои, кога премногу „верува“ или „сака“ нешто, се активираат и го остваруваат.

Верниот човек „не знае“ дека поседува такви моќи, едноставно има доверба во Бога или себеси (што и го прави, според идејата што ја дискутираме), но оваа доверба „автоматски“ ги активира неговите моќи.

Тој би можел да „и верува“ на фудбалска топка или „судбина“ или „душа на драг мртовец“ или самовила - не е важно кон кого или кон што е насочена неговата вера, бидејќи навистина ништо од ова „не постои“, сега верата е „верба во сопствените способности“ и затоа „верата прави чуда“.

Значи, тоа е нешто како плацебо, имагинарниот лек кој им се дава експериментално на пациентите, кои стануваат подобри - па дури и излекувани - бидејќи нивното „верување“ дека земале ефикасен лек ги активира внатрешните исцелителни сили, кои ги лекуваат.

Овде се припишува и благотворното дејство на молитвата: бидејќи знам дека некој се моли за мене, моите внатрешни сили се активираат и оздравувам.

Се разбира, тука може да се покренат два приговори: а) не се излекувани сите луѓе кои „веруваат“ дека ќе бидат излечени, б) многупати им се случуваат чуда на луѓе кои не веруваат или кои не знаат дека некој се моли за нив.

Поддржувачите на оваа идеја природно го објаснуваат случајот А како недостаток на вера, додека случајот Б го отфрлаат со произволно окарактеризирање како лага.

Се повикува дури и аргумент од Новиот завет: дека Исус во неколку наврати им рекол на луѓето што ги лекувал: „Верата твоја те спаси“ (Мт.9:22, Марко10:52) или „Голема е твојата вера“ (Мат.8:10, Мат.15:28). Значи „Верата го направи чудото, а не Бог“. Тоа го кажа и Исус, кој беше голем, мудар и искрен учител“.

Значи, да го разгледаме ова прашање малку.

За каква вера зборуваше Господ?

Има некои случаи во кои Господ конкретно се осврнува на она што луѓето требаше да веруваат за да се спасат од нивните здравствени проблеми: „Веруваш ли во Синот Божји?“ (Јов.9:35) и „Верувате ли дека можам да го направам тоа?“ (Мат.9:28).

Според Исус, „секоја вера“ не го спасува или лекува човекот, туку специфичната вера во Себеси како Син Божји и лекар на душите и телата.

Треба да се забележи дека во случаи како што е оној на Римскиот стотник (Мат.8:5-13), фатениот (Мат.9:1-8) и Хананејка (Мат.15:21-28), верата на некои стана повод Исус да исцели друг.

Очигледно Римскиот стотник или Хананејката не знаеле точно „кој е Исус“, но сигурно немаше да ги имаат истите резултати доколку „веруваа“ дека боговите на нивните политеистички религии ќе ги излечат нивните. Бог кој им го направил чудото е Богот за кој зборувал Исус.

Исус не бараше од нив да станат Негови ученици или да ја „поправат нивната вера“, Тој ја прифати нивната вера, но ја исцели нивната, а не боговите на римскиот или хананејскиот пантеон.

Тоа се должи – според нас христијаните – на фактот дека Бог е Бог на сите луѓе (уште повеќе: на сите суштества) и е на корист на секое негово создание, без разлика дали го познаваат или не.

Па, зошто е потребна вера?

Верата е потребна за да се отвори човечкото срце и да стане приемчива за Божјата благодат. И внимавајте: нечие срце може да не ја прими Божествената благодат, ако личноста со години, припадничка на политеистичка религија, обожава демони мислејќи дека обожава „богови“.

Така, случаите како оние на стотникот или на Хананејката биле исклучително важни, бидејќи, иако биле незнабошци, нивните срца не биле нагризани од магично обожавање, а верата во моќта на Исус можела да ги отвори и да ги прободе со благодатната  Божествена благодат.

Значи има луѓе во недоверлив простор и време со невиност на мало дете (Лука 18:15-17), со „чисто срце“ (Дела 2:46) и секако со понизност.

Тие се оние кои „го почитуваат Бога без да Го познаваат“ (Дела 17:23) и ја вршат Неговата волја без да го прочитаат Евангелието, бидејќи универзалниот закон на совеста, кој е природно воспоставен од Бога (Рим.2:14-15).

Слични случаи може да се најдат можеби во сите религии, затоа гледаме чуда да се случуваат насекаде. Се разбира, не сите „чуда“ се Божји дела, но не можеме да кажеме дека сите неправославни чуда се „дела на демони“ (кои се разбира се Божји дела, а кои од непријателот, јас сум премногу млад да судам, освен ако не тоа е нешто очигледно - но не е моја работа да го судам, тука се христијанските учители, Светителите, кои можат да го судат со дарот на „разгледувањето на духовите“ што го имаат).

Какво било гледиштето на Исус за верата?

Треба да се забележи дека Исус во Евангелијата не се претставува себеси како „еден од многуте“ спасители и учители, дури и ако е испратен од Бога, туку како единствен спасител на луѓето, кој тврди дека му е исклучива лојалност (Мат.23:8-11, Јн.6:53-58, Јн.10:1-21) и апсолутна воздржаност кон другите (Мат. 24:4-5 и Мат.24:23-25).

Тој дури бара луѓето да Го сакаат повеќе од нивните родители и другите членови на семејството ( Мт.10:34-37), очигледно затоа што приврзаноста кон семејството, кон „семејните вредности“ и семејните интереси обично нè спречува да го сакаме целиот свет!

Значи, ако прифатиме дека Исус ја зборувал вистината, тогаш мора да признаеме дека тој не ги поучил луѓето „да се самолекуваат со вера“ и дека чудото го извршил Тој, а не „верата“ на пациентот „сама по себе“.

Исус не бил никаков „исцелител“, но Неговата работа била да ја излечи суштинската човечка трагедија, отуѓување од Бога, што повлекува смрт.

Верата „Поместува планини“

Според тоа, ние мора да го разбереме (Мат.17:20 и Мат.21:21), каде што Господ им кажува на Своите ученици дека ако имаат макар и малку вера, „како синапово зрно“ (како синаповото зрно, кое е многу мало), тие можат да заповедаат планината да се подигне и да падне во морето и да им се покорува.

Не значи да „веруваме“ дека ќе...зборуваме на планината или дека ќе ја преместиме, туку да веруваме дека Бог ќе ја премести заради нашата молба кон Него. Инаку, зборовите на Исус како што се: „што и да посакате во Мое име, ќе направам“ (Јн.14:13-14), „што и да побарате од Отецот во Мое име, да ви даде“ (Јован 15:16).