Онаму каде што се чуваат моштите на Светиите, има посебен Божји благослов...

 

Онаму каде што се чуваат моштите на Светиите, има посебен Божји благослов

Ако некој се најде на Света Гора или во некој стар византиски манастир, ќе види дека католиконот (централната црква) на манастирот обично е обоен во црвено.

И ако ги праша монасите, тие ќе му кажат дека оваа црвена боја ја симболизира крвта на Христос и мачениците. Пример, дека нашата црква не се прошири со оружје, насилство, моќ, туку со Христовата крв и мачениците.

Затоа гробовите на првомачениците се најстарите жртвеници. На гробовите на мачениците првите христијани служеа Света Евхаристија. Таму подоцна почнале да се градат храмови.

И до денес свеченото отворање на нова Црква се врши со полагање на моштите на мачениците под Светата трпеза. Така нашата Православна вера е тесно поврзана со моштите на Светителите.

Едно од најголемите богатства што ги имаме како Православен народ се моштите на Светителите. Нема провинција, град, село и храм или манастир што нема мошти на Светите. Многу е карактеристично што, кога некој ќе ги посети манастирите на Света Гора, или на друго место, ќе открие дека најголемиот комплимент што ќе го добие од монасите е тоа што му нудат да се поклони пред Светите мошти.

Присуството на Божјата благодат во Светите мошти се манифестира на различни начини. Некогаш со непропадливото, некогаш со мирисот, некогаш со чудесното и тоа го чувствуваат оние кои имаат вера и чисти духовни сетила.

Свети Григориј Палама пишува дека телата на Светиите со доаѓањето на несоздадената благодат стануваат членови на Телото Христово и храмови на Светиот Дух. По нивното заспивање, и покрај одвојувањето на душата од телото, благодатта Божја не се одвојувала, туку останала во нивните тела и со тоа се очигледни знаците на Божјата вселена енергија.

Свети Јован Златоуст вели дека демоните, кои се вистински разбојници, кога ќе ги видат телата на мачениците, веднаш.

Не се осветуваат само Светите мошти на Светиите, туку и облеката или предметите на Светителите. Како што читаме во Дела на апостолите, благодатта Божја преку сенката на Апостол Петар како и преку марамчињата на Апостолите правела чуда.

Подоцна Бог прави чуда со облеката на Светиите, со почвата од нивниот гроб, со нивните лични работи. Целиот простор е осветен, каде што остануваат моштите на Светителите. Свети Василиј Велики нагласува дека моштите на Светителите го осветуваат местото, но ги осветуваат и оние што се собираат во него .

Свети Јован Златоуст вели дека правот што е на Светите мошти се осветува а друг Светител ни кажува дека воздухот што ги допира Светите мошти е осветен.

Овие Свети мошти се неспоредливо поскапоцени од сите богатства на светот. Свети Јован Златоуст многу убаво забележува: Она што е точно за богатството и златото, така е и со посмртните останки на мачениците. Злато, зашто тоа никогаш не ја избрка болеста, ниту ја избегна смртта, а коските на двајцата маченици беа изработени од тоа.

Затоа, таму каде што се чуваат Светите мошти, има посебен Божји благослов. Често побожните посетители сфаќаат дека некој необичен и исклучително суптилен мирис се емитува од Светите мошти и дека сите го чувствуваат.

Тоа е показател дека Светителот му угодил на Бога и Бог го почитува, дека ја слуша неговата молба и неговото застапништво.

Верникот, приближувајќи се кон моштите на Светиите, има вкус на рајот. Се охрабрува подобро да го запознае Светителот, да го проучува неговиот живот, да даде пример и да го направи модел во неговиот живот.

Конечно, Светите мошти се најголемиот доказ за новиот живот што Христос го донел во светот.

Затоа мораме со почит да им се поклонуваме, молитвено да ги прегрнуваме, да бараме помош од нашите Светии, да се трудиме во духовниот живот, бидејќи несоздадената Божја благодат дејствува и преку моштите на Светиите, според нашата духовна состојба и да погрижете се, на сите начини што ги има нашата црква, да станеме и ние Свети, односно да го направиме нашето тело Свети мошти, со благодатта Божја.