Лековерните „неверници“...

 

Лековерните „неверници“

Често слушаме како луѓето зборуваат за верата во Бог и за тоа колку таа има вредност во нивните животи.

Се искажуваат несериозни мислења или се повторуваат идеи на разни „мудреци“ од светот, кои никогаш немале никаква комуникација со Црквата! Многумина сакаат да изгледаат дека не се заинтересирани за ова прашање и дека сакаат да бидат ослободени од каква било морална бариера. Тоа што се кажува со упорност докажува дека не само што се слободни. Нивните преференции, идеи и начинот на живеење покажуваат дека се лековерни во многу работи и само вербата во Бог ги остава рамнодушни!

 Повеќето „неверници“ имаат слепа верба во различните политички идеи кои кружат и ветуваат општа благосостојба на народот, нешто што никогаш не сме го виделе и нема да го видиме. Зборуваат за демократија на изнудувачки начин и во исто време целосно не се согласуваат меѓу себе. Апсурдно инсистираат на принципите на нивните партии и покрај негирањата. Тие се фанатични навивачи. Многумина остануваат заробени во текот на животот на своите политички идеи, без да можат да ги проценат или ревидираат како неостварливи. Истото го наоѓаме и кај образованите луѓе и ова е срцепарателно.

 Гледаме и луѓе кои веруваат во некои спортски тимови, други веруваат во уметност, други во наука и други во луѓе кои имаат некои дарби што импресионираат со нивните зборови и дела.

Има многу примери кои потврдуваат дека сите луѓе некаде веруваат. Таква им е природата. Ова не треба да се смета за недостаток. Меѓутоа, она што нè загрижува е што тие ја негираат верата во Бога и веруваат во луѓе и идоли! Многупати протестираат за верата во Бога и ја обвинуваат Црквата и свештенството на неприфатлив начин и со омраза без дно. За жал, во наше време го доживуваме и идолопоклонството, кое толку многу ја погодувало и прогонувало Црквата во претходните векови.

Можеби некои ќе се запрашаат што е тоа што ги води луѓето кон идолопоклонство? Очигледно, затоа што верувањето во Бог има природна последица моралниот живот. Каде значи борба против страстите, а особено себичноста, алчноста, амбициозноста и љубомората. Оние кои се робови на страстите немаат духовен вид, не го победуваат своето зло јас и не можат да се ослободат од атмосферата на својата беда и да погледнат нагоре, да ја примат пораката Божја која ги уништува идолите и го расчистува хоризонтот давајќи светлина во животот со заповедите и утеха со цврстата надеж за вечен живот.

 Мораме да го отфрлиме погрешното гледиште на современите идолопоклоници дека Божјиот човек е несреќен затоа што ги негира животните радости. Не, тоа не се случува. Во светлината на Божјата волја, дури и земниот живот е пријатен и благословен. Радосни се искуствата на верникот, кои безбожните световни луѓе не можат ни да ги замислат. Тука лежи проблемот што мора да го реши пред се свештенството, но и свесните христијани каде и да се активни. Односно, да се дава сведоштво за Христа со смелост на говорот и светол пример, кој ќе се заснова на доследно почитување на заповедите. А згора на тоа, потребна е горлива молитва, за да ги просветли Бог и да ги помилува луѓето во темнината и гревот, за да бидат доведени до покајание.

 Постои и категорија на оние кои иако имаат добронамерност, лесно запаѓаат во заблуди и еретички отстапувања, прво духовно оштетувајќи се себеси, а потоа и оние кои комуницираат со нив. Еден искусен епископ за нив рекол дека: тие ги гледаат работите несомнено и сметаат дека е лесно и природно да си играат со оган. Затоа што заблудата и ерес во Црквата е оган. А огнот има две физички својства, пали и гори. Толку многумина се измамени од светлината, од фенси впечаток создаден од заблудата и горат во огнот. Но, тие веќе ја изгубија смислата за нештата и додека горат мислат дека се ладат.

Затворајќи го овој текст, ја чувствувам тешката одговорност што ја имаме ние свештенството за нашето стадо, кое не е на Божјиот пат, но и длабока болка додека ја откриваме духовната изопаченост на многу наши парохијани и скудните резултати од нашата пастирска работа.

Протопрезвитер отец Дионисиј Тацис