Страшниот суд!

Страшниот суд! 

Судијата оди по облаците, опкружен со безброј небесни бестелесни сили. Трубите се слушаат на сите страни на земјата и воскреснуваат мртви. Толпата стана и тргна кон едно место, кон престолот на Судијата, претчувствувајќи каков суд ќе чуе за себе. Затоа што на секого ќе му бидат напишани делата на челото, а изгледот на човекот ќе одговара на неговите дела и природа. Поделбата на десно и лево ќе се направи сама по себе. Конечно, се беше поделено. Настана длабока тишина. Уште еден момент, и ќе се слушне конечната одлука на Судијата - за едни: „Дојди поблиску!“, а за други: „Оди си!“ Помилуј нè, Господи, помилуј нè! Твојата милост нека биде врз нас! Но, дотогаш ќе биде доцна за да викате така.

 Сега треба да се потрудиме да ги измиеме од нашето битие оние неповолни белези што се напишани на него поради гревот. И тогаш ни реките од солзи, кои би биле спремни да ги пуштиме на миење, нема да послужат ништо. Затоа, да плачеме сега барем во потоци, ако не во реки од солзи. И ако не потоци, барем капки дожд. А ако го немаме ни тоа, да се покаеме со срцето и, откако ги исповедавме своите гревови на Господа, да молиме за прошка, давајќи завет дека повеќе нема да Го тагуваме со прекршување на Неговите заповеди. Тогаш да се согласиме верно да го исполниме заветот.

Свети Теофан Затворник