Крстот што го носиме е подарок, благослов, можност!...

 

Крстот што го носиме е подарок, благослов, можност!

Крстот што го носиме е подарок, благослов, можност! Кога ќе го сфатиме ова, ќе престане да ни тежи на рамениците! 

Ќе стане лесен како пердув! Патот до Голгота е пат на вкрстено Воскресение! Распнати сме за да Воскреснеме! Ова духовно управување со тагите и искушенијата во нашиот живот ни овозможува да ги кренеме главите кон небото и, очекувајќи го Царството Небесно, да извикаме „Фала му на Бога во сè!“ Да! Ја изгубив работата! Му благодарам! Да! Се разболев! Му благодарам! Да! Имам проблеми во врската! Му благодарам ! Да! Не можам да имам деца! Му благодарам! ...

На крајот на краиштата, патот до спасението на нашите души минува низ печката на тагата! И зошто да не влезам во оваа печка? Пошто прв влезе единствениот Безгрешен! Тој не научи како да го поминеме овој пат!

Што е потребно; Љубов, вера, послушност кон волјата Божја, смирение, несебичност, воздржаност,  простување, трпение! Тој доброволно се искачи на голгота за да ме спаси мене, каква иронија! Јас реагирам на Божествениот план на Божјата Љубов и одбивам да учествувам и малку да се борам за моето влегување во Небесната држава каде што Господ ми подготви манастир!

Така, кога ќе го ставиме Христос во нашите животи и ќе направиме врска со Него, Тој ќе го земе нашиот крст како друг Симон Киринеец! Тој ќе не води по патот на Вистината, на нашиот пат кон Голгота ќе нè просветли, утеши и со Него ќе ни го покаже патот кон Вечноста!

И тогаш, сè одеднаш ќе добие други димензии во нашето срце! Крст за нас сега ќе биде само да го изгубиме Христос! Не плашете се, не бидете тажни! Христос Воскресна! Значи, ако ги користиме нашите искушенија за духовно остварување, ќе го доживееме Царството Небесно оттука! А Крстот што го носиме ќе стане венец на вечна слава...