Фалење и самопофалба

 Фалење и самопофалба

Со страст и бес бараш пофалба, признание и слава на луѓето. Освен Бога, никој друг не е достоен за пофалба и слава.

„Да не се фали мудриот со мудроста своја, да не се фали силниот со силата своја, да не се фали богатиот со богатството свое, туку секој, кој сака да се фали, нека се фали дека Го разбира и Го знае Господа.“ (1 Цареви 2. :10).

Во никој случај не треба да се фалите, но и да не барате пофалби од другите. Ниту завидувајте им на оние што мажите ги фалат. Навистина мудар е оној кој е пофален од Бога и прославен од Бога. „Кој се фали, во Господа нека се фали“ (1. Кор. 1:31).

Не се одморајте на пофалбите на луѓето. Во Бога барајте го вистински одмор. Сите човечки нешта се привремени и променливи. Сите божествени работи се вечни и непроменливи .Грижете се само за славата на Бога и Бог ќе ве прослави.

Ако се грижиш за сопствената слава, Божјата благодат ќе те остави. „Не нам, Господи, не нам, туку на Своето име дај му слава“ (Пс. 113:9).

,,...твоите водачи те доведуваат до заблуда и го растуриле патот, по кој одиш“ (Ис. 3:12). Зашто од пофалбите се раѓа самољубието, од самољубието гордоста и фалењето и од нив потполното отуѓување од Бога. Давид се фалел со мноштвото на својот народ и видел како исчезнуваат од страшната смрт.

Езекија се пофали со своето богатство и ги загуби сите свои богатства. Навуходоносор се фалел со својот Вавилон и го изгубил умот. Подобро е да не правите ништо забележливо и да бидете понизни во врска со тоа, отколку да се фалите за сите успеси што ги имате. Фарисејот правел добри дела, но кога се фалел со нив бил уништен.Митникот не направи ништо добро, но го спаси неговото понизување. Затоа што како што рекол Господ, „дека тој си отиде дома повеќе оправдан, отколку оној“ (Лука 18:14).

Не откривај ги твоите дела за да не ја добиваш платата овде на земјата од луѓе кои ќе те фалат. Скриј ги во тишина и нека ги знае само Господ, кој ќе те награди на рајот.

Ако молчиш за себе, Господ ќе вика за тебе. Од Бога и луѓето ќе ги знаат твоите добри дела и ќе те фалат. „Нека те фали друг, е не устата твоја“ (Изр. 27:2).

Погледнете го апсурдот: Не сакате да ги споделите вашите безброј лоши дела со никого. И ти кажуваш по малку добро на сите, да си ја нахраниш суетата со пофалбите што ќе ги слушнеш.

Зар не ви е доволно тоа што ова добро дело е познато и прифатливо за Бога? Други направија многу добри дела: го расфрлаа своето богатство на сиромашните, го просветија светот, спасија многу души. А сепак не се пофалија со сето тоа. А ти што не направи ништо големо, безгрижно се фалиш со ништо?„Оти велиш: Богат сум, и се збогатив, и ништо не ми треба, а не знаеш дека си беден и проколнат, сиромав, слеп и гол“ (Отк. 3:17).

Затоа што немаш ништо свое. Сè е дар од Бога, и материјалното богатство и духовните дарови. „Сите ние станавме како нечист човек, и секоја наша правда – како извалкана облека“ (Ис. 64:6).

Затоа Господ ни заповеда: „Кога правите сè што ви заповеда Бог, кажете: „Ние сме слуги негодни, оти го извршивме она, што бевме должни да го извршиме“ (Лука 17, 10).

Зошто бараш другите да те пофалат за добро дело? Доброто е секогаш добро дури и ако никој не го фали. Злото останува зло дури и ако никој не го обвинува. Ако сите луѓе те фалат, нема да добиеш ништо.

Ако никој не те пофали, ништо нема да ти фали. Не правиш добро за луѓето, туку за Бога. Така, Божјата награда е доволна за вас.

Кога сте среќни и почестени од луѓето, не се возбудувајте. А кога сте несреќни и презрени, не очајувајте. И во првата и во втората прилика покажете умереност и претпазливост.

Затоа што во сегашниот живот сè е променливо. Затоа, за сè, фалете го Бога и прифатете сè како што доаѓа од Него и Неговата света волја.

Свети Димитриј Ростовски