Злото слави, но доброто се враќа!...

 

Злото слави, но доброто се враќа!

Драг отец, какво напуштање и осаменост е ова, Господ веќе се повлече од нашите маки.

Злото дивее, демоните беснеат и луѓето и владетелите на светот беснеат да ја растргнат Црквата и нашата вера, а од височина нема утеха, нема знак. Нема казна, само бесконечна честичка насекаде. Законот е ослабен, Евангелието е одложено...

Господ не нè напушта, ние Го оставивме. И ние должиме, како што нашиот Господ и Богочовек Исус Христос ја испи утехата на Крстот, да ја вкусиме и ние, капка Свето Бого-напуштање, сега на крајот од Голгота каде што живееме.

Гледај го Велики петок.Ниту ангел од небото не доаѓа да Го зајакне како во Гетсиманија.Не доаѓа ни пријател да му раскаже приказна.Без барање. Дури и земјотресите и темнината на сонцето, камењата потоа, откако ќе се олади, кине и протестира.Се го остава на мира. Само тишина.Бог Отецот молчи.Се молчи.

Но после три дена плаче цела вселена.И овој бездушен пекол плаче и смртта е убиена!

Меѓутоа, тоа бара вера и трпение.Бидејќи сега живееме во Божествената волја на напуштање.

А Ное додека го градеше ковчегот беше во Божја милост кога сите му се потсмеваа и му се смееја.Но тој работеше со проста вера.Сепак ако одеше само со логика ќе направеше кабина во ковчегот за некој да се одмори и убаво да се забавува.

Така злото се враќа, но наскоро доброто се враќа и победникот Христос ќе го донесе Неговото вечно Царство.  

Отец Дионисис Табакис