Суеверија и предрасуди. Христијанинот верува во Божјата промисла...

 

Суеверија и предрасуди.  Христијанинот верува во Божјата промисла 

 Зборот „суеверие“ е составен од зборовите: страв и демон (дух).  Во античко време, зборот го имал значењето на почит кон боговите.  Меѓутоа, подоцна го стекнал концептот на ирационален страв од Бога, страв кој немал никаква врска со побожност.

 Затоа во делувањето на суеверните се издвојуваат елементи кои се остатоци од идолопоклонички поими и обичаи.  Овие баланси вклучуваат и превенција.

 Во нашето општество суеверија и предрасуди се многубројни и се комбинирани со толкување на појави кои не можат рационално да се објаснат.

 Тие се однесуваат на деталите од секојдневниот живот, односно на активностите на една личност, неговите односи со другите или планирањето на неговиот живот.  Клучна улога во суеверија и предрасуди имаат разни предмети (амајлии, магии и сл.) кои луѓето ги користат на различни начини.

 Многу луѓе некои датуми ги сметаат за среќни или несреќни, заборавајќи дека времето го создал Бог, некои веруваат дека некои луѓе или некои животни носат среќа или несреќа, заборавајќи дека сите организми се создадени од Бог, кој создал сè „многу добро“ (Битие 1, 31).

 Христијаните веруваат во Божјата промисла.  Бог го создал целиот свет.  Оттогаш таа не го напуштила, но се интересира за него.  Божјиот интерес се манифестира како одржување и управување со светот.

 Христијанинот не треба да верува во разни суеверија и предрасуди.  Верата во суеверие ја превидува големата христијанска вистина за човековата слобода.

 Човекот е слободен да си го одреди животот.  Животот на човекот не е одреден од некои случајни настани што се случуваат во текот на денот, ниту со некои датуми кои се сметаат за среќни или несреќни.

 Човекот треба да се плаши само од гревот бидејќи гревот е она што нè отуѓува од Бога и нашите ближни.  Наша единствена грижа треба да биде да ги избегнеме сите оние постапки кои се спротивни на Божјата волја.

Свети Кирил Ерусалимски вели:  Многупати кога некој излегувал од неговата куќа, видел едноок или хром и мислел дека тоа е лош знак, ова е сатанска поворка, бидејќи тоа не е средба на човекот и го прави денот лош, но фактот дека се живее во гревови.

 Затоа, кога излегувате од дома, внимавајте гревот да не ве сретне.  Затоа што тоа е единственото нешто што нè уништува, а без него ни ѓаволот нема да може да ни наштети.

 Што мислиш;  Дали гледаш човек и тоа го сметаш за лош знак и не ја гледаш ѓаволската стапица, која те носи во војна со некој што не ти направил ништо неправедно?

 Каде што те прави непријател на својот брат без никаква причина.  А Бог, се разбира, ни заповеда да ги сакаме нашите непријатели, а вие оттргнете се од некој што не ви згрешил во ништо и не можете да го обвините за ништо и не разбирате колку е тој срам, колку е срам , поточно колкава опасност?

 Може ли да кажам нешто посмешно?  Се срамам, се разбира, и поцрвенувам од срам, но принуден сум да го кажам тоа за ваше спасение.

 Ако сретнеме, да речеме, девица, денот станува непрактичен, но ако сретнеме проститутка, денот ќе биде поволен и полн со профит.

Дали го покривате лицето и го тепате челото и се поклонувате до земја?  но не правете го тоа сега кога ќе се кажат овие зборови, туку кога ќе се направи.

 Пазете се, значи, и овде, како ѓаволот смислил трик, да не го избегнуваме гревот и да го сакаме извалканиот.

 Нашиот Господ затоа ни укажува на опасноста да паднеме во ѓаволските мрежи верувајќи во овие предрасуди и суеверија.  Верувајќи во предрасуди, можно е злото да се гледа како добро и доброто како зло.

 Меѓутоа, овој пресврт доаѓа од ѓаволот, кој сака да го намами човекот во грев.

 Христијанинот не треба да верува во разни предрасуди и суеверија.  Тој мора да верува со сето свое срце во Бога, дека Тој е владетел на целиот свет, дека Тој е оној кој ни дава надеж за продолжување на животот.

 За време на Светата Литургија, свештеникот опоменува: „...целиот живот Му го предаваме на Христа Бога“, а народот одговара: „Тебе, Господи“.  Сите ние верниците го предаваме својот живот на Оној на кого ги темелиме нашите надежи и очекувања.

 Нашиот живот не зависи од глупави предрасуди, туку е во рацете на семоќниот Бог.  Тоа можеме да го разбереме преку молитва.  Преку молитвата го исфрламе стравот одвнатре и ја доживуваме бескрајната Божја љубов.

 Учествувајќи во тајните на Црквата, очекуваме вечен живот, комуницираме со Бога и нашите ближни и ја искусуваме вистинската љубов.

Др.Теофил Лемонци