Остави ги облаците и барај го сонцето...

 

Остави ги облаците и барај го сонцето...

Секој човек во себе води големи битки за кои никој не знае.

Само тој и Бог ги знаат. Никој друг. Повеќето луѓе ги осудуваат другите затоа што на тој начин ќе се чувствуваат подобро. „Гледате, другиот го има ова, тоа не е во ред, па јас сум во подобра психичка состојба. Прво затоа што ја најдов вината кај другиот и второ затоа што сам не го направив тоа“. Сите битки во сите форми на врски се таква трагична ситуација: Како да стапнам на грешките на другиот за да се искачам и да се чувствувам подобро.

Нашите избори се почитувани и слободни, но ги правиме со погрешни критериуми. Живееме за светот и за таканаречените „меурчиња“ кои ни се всадени уште од детството, наместо да ги гледаме нашите вистински сили и потенцијал, секогаш од перспектива на вечноста.

Борба и стрес да добиеме диплома, да ја добиеме добрата работа, да се омажиме, да имаме деца, да ги образуваме нашите деца, да ги омажиме, да имаме внуци за да си дадеме вредност и да кажеме дека направивме нешто. Ако не направите ништо од овие, ако не изберете ниту едно од овие или некои од нив, тогаш вие сте „неуспехот на општеството“. Ако некој ве праша за едно од горенаведените, а вие одговорите негативно, на пример „не се омажив“, тогаш ќе добиете омаловажување од другата личност, дека конечно сте пропаднале како општествено суштество. Општеството има некои „меурчиња“ кои треба да ги исполните за да добиете зелено светло и да ве сфатат сериозно. Во спротивно вие сте несреќникот. Го судиме другиот без да знаеме што се случува на страниците на неговата приказна. Многу од нив се напишани со солзи и пот, со труд и исцрпеност.

Го почитуваме секој човек и неговиот избор. Ништо од горенаведеното не се смета за неуспешно ако некој не го направи тоа. Има луѓе кои сето тоа го правеле формално и сега во старост се празни. Поентата не е да ги исполнувате „социолошките меури“ туку да бидете свесни што сакате да правите и да имате храброст да се процените себеси дали го правите она што го сакате.

Целиот овој притисок доведува до многу психосоматски проблеми. Едноставно кажано, ќе ставите парче сложувалка во положба што не одговара. Го туркате, предизвикувајќи го да се скрши и да ги расипе и парчето и сликата.

Колку луѓе кои се омажиле имале деца, но се несреќни? '

Колку нарциси имаат прашања како: „А што разбрав, Отец?“ Имав стандарден брак само за да имам семејство, но не сум среќен“.

Имаме малку време и не знаеме кога ќе заврши. Нема потреба да се туркаме силно за да ги задоволиме луѓето.

Да го правам тоа што сакам но да можам да го правам тоа и да не го правам за „изглед“, туку да го правам со целото мое „битие“.

И ќе прашате каде е Господ во сето ова...

Каде ќе го сместиш. Каде и да го ставите Бога, таму ќе остане затоа што е благороден и не почитува.

Дали ќе го направите ваш водич во вашиот живот или ќе го оставите на страна и ќе го повикате секогаш кога ќе ви одговара? Затоа оставете ги „меурите“ на светот, барајте го сонцето на правдата и не осудувајте никого затоа што оваа власт му припаѓа на Друг.

отец Спиридон Скутис