Толку страшно и толку прекрасно Бог го наоѓа својот пат до човечките срца...

Толку страшно и толку прекрасно Бог го наоѓа својот пат до човечките срца…

 

Н. Лесков има страшна приказна за продавач на книги што делел Свето Писмо. Тоа беше во Франција на крајот на 19 век. Пред портите на фабриката, еден книжар им го подели Светото Писмо бесплатно на работниците кои излегоа на пауза за ручек. Еден од работниците низ смеа ја зел книгата, велејќи дека по вечерата ќе ја користи за тоалет. Авторот, во чие име е напишана приказната, го прашал продавачот на книги дали не се плаши да ги дистрибуира светите книги во рацете на искрените богохулници и атеисти. На крајот на краиштата, часот не е изедначен, тие навистина ќе ја запалат Библијата за цигари или ќе ја искинат на листови и ќе ја спуштат на некое гнасно место. А тој одговори: „Не се плашам од ништо. Јас самиот ги прочитав првите зборови од Светото писмо, седејќи во тоалет. Пред моето лице имаше листови од Евангелието.

Толку страшно и толку прекрасно Бог го наоѓа својот пат до човечките срца. И ако таква е моќта на зборовите Господови, тогаш дали навистина е можно писмениот и крстен човек да чека посебни и страшни ситуации за опомена? Зарем не е подобро да го земете Светото Писмо во ваши раце без никакви надворешни проблеми? Земете го Светото Писмо во ваши раце и читајте го полека од ден на ден, запишувајќи што ви се допаѓа, а што не сте разбрале. Запомни ги Светите текстови малку по малку и размислувај за нив во текот на твоите залудни денови. Да се ​​разбива збор по збор и буква по буква, доживувајќи со искуство колку е добар Господ и колку е сладок Неговиот збор. На крајот на краиштата, Давид не лаже, велејќи дека е послатко од саќе. Подобро е за нив, ви велам, да го направат ова отколку да чекат неизбежни неволји и задоцнето да вика за прошка.

Незнаењето е грев. Доброволното незнаење е грев, ако не и повеќе. А синџирите на рамнодушноста, синџирите на самодовербата, синџирите на студениот презир кон знаењето мора да се прекинат. Тогаш иднината е под знакот на радосната надеж. И нема бариери за раст. Постои само мрзеливост на душата и сон на умот, кој раѓа чудовишта. И потребно е, почнувајќи од денес, да го благословуваме Бога во секое време и за секој час; и земете го Светото Писмо; и повеќе не го пуштајте, како што кормилар от кормилото не го ослободува, воинот не го ослободува оружјето и мајката не го остава доенчето.

Протоереј Андреј Ткачов