За зависта и омразата...

 

За зависта и омразата

Во мислите свои не завидувај му на братот твој (Лев. 19:17)

Долго живееше душата моја со оние што го мразат мирот (Псалм 119:6).

Љубомората не претпочита личен интерес... (Соломон)

Секој, што го мрази братот свој, е човекоубиец (1 Јн. 3, 15).

А кој го мрази братот свој, тој се наоѓа во темнина, и во темнина оди, а не знае каде оди, бидејќи темнината му ги ослепила очите негови (1 Јован. 2, 11).

Отфрлете, пак, од себеси секаква пакост и секаква измама и лицемерство и завист и секакво напаѓање (1 Пет. 2, 1).

Делата на телото се познати. Тие се: прељубодејство, блудство, нечистотија, бесрамност,служење на идоли, магии, непријателство, кавги, ревнувања, гнев, расправии, несогласности, ереси, зависти, убиства, пијанство, срамни гостувања и други слични работи; однапред ви велам, како што ви реков и порано, дека оние што го прават тоа, нема да го наследат царството Божјо (Гал.  5, 19-21).

Да не бараме лажна слава, еден друг да не предизвикуваме, еден на друг да не завидуваме (Гал. 5, 26).

Каде што има завист и карање, таму има неслога и сè е лошо (Јаков 3, 16).

За зависта ни кажува Свети Василиј Велики: Како што рѓосува железото, така и зависта ја уништува душата што го има... Зависта е зло на самиот ѓавол, страст што не се лекува...

ѓаволот, ни вели Светиот Јовѕ Златоуст, завидлив е, но на луѓето, не на демонот, туку вие, бидејќи сте човек, им завидувате на луѓето и на чија судбина ќе им простите?

Според Свети Григориј Богослов, зависта е коренот на сите зла, изворот на секоја неволја, расадникот злото.

Незадоволството, не учи Свети Таласиј, е лепра на душата ... А омразата кон ближниот е смрт на душата, затоа што тоа го има и го прави душата на оној што жали.

Свети Максим Исповедник нè уверува дека ниту една разумна душа која негува омраза кон човекот, не може да склучи мир со Бога... Оној што во своето срце гледа трага на омраза за каков било грев кон кој било човек, станува потполно туѓинец на љубовта Божја.

На денот кога ќе ја отвориш устата, ни вели Свети Исак Сирин, и ќе зборуваш против некого, сметај се за мртов и залудно во сите твои дела што ги правиш, и ако мислиш дека со чесноста на своето срце зборувал за надградба. 

Оној што завидува е повреден, а на кој му завидуваат е блажен. Човекот што завидува го попречува доброто покривајќи се, како што се случи со  Јосиф, бидејќи колку повеќе му завидуваа неговите браќа, толку повеќе Бог го возвишуваше, додека не го одведе во царството.

Оние, ни вели Свети Ефрем Сирин, кои се во непријателство меѓу себе, неизбежно ќе имаат пекол. Страста на зависта, нè советува Светиот Јови Златоуст, е многу полоша од блудот и прељубата... Тоа преврти цели цркви, а го загади целиот свет.

Во огорчената душа, пишува Свети Антиох, ќе логоруваат лисици и во вознемирено срце ќе се гнездат дивите ѕверови, односно злите демони.

Со Господовите ученици, христијаните, не треба да владее завист. Познавањето на чиста душа е говор без завист и ревност без злоба. Да ја избегнеме зависта, зашто таа е мрест на ѓаволот.

Да се ​​стремиме кон љубовта..., и да одиме во љубов, бидејќи љубовта е дополнување на законот, како што нè учи Апостол Павле.

Не само што не треба да им завидуваме или мразиме на нашите ближни, туку и да ги сакаме оние што нè мразат и нè непријателат.

Кралот на Спарта Агис кој бил наклеветен од неговите роднини бил поттикнат од неговите дворјани да ги казни. Но, тој не се согласи со нив, туку мирно одговори: Од срце ги жалам. Зависта е најлошата форма на самоказнување.

Самите се казнуваат. Прво по нивната страст и второ по моите доблести. Оваа казна им е доволна“. Страста на зависта е непрестаен пекол и постојана казна за завидливите.